Αρκετές φορές στο πρόσφατο παρελθόν είχα αναφερθεί στον προβληματισμό του Βαγγέλη Μαρινάκη για το αν θα πρέπει να συνεχίσει με τον Μίτσελ και για τις κακές σχέσεις του Ισπανού με τον Καρεμπέ.

Από χθες το βράδυ έχουν αρχίσει σιγά σιγά να βγαίνουν διάφορα στην φόρα, για τα περισσότερα από τα οποία οι αναγνώστες του filathlos. gr είστε ενημερωμένοι.

Ο Ισπανός δεν άντεχε άλλο στον πάγκο και η συμφωνία του Μαρινάκη με τον Περέιρα αποδεικνύει ότι η απόφαση για την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία έχει παρθεί εδώ και καιρό.

Προσωπικά επαναλαμβάνω ότι δεν συμφωνώ με την απόφαση του Ολυμπιακού, όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία.

Και θα γίνω κουραστικός αν αναφερθώ ξανά στους λόγους που για εμένα ο Μίτσελ έπρεπε να παραμείνει και να κριθεί στο τέλος.

Και για την Ευρώπη και φυσικά για το πρωτάθλημα που στην κυριολεξία καίει τον Μαρινάκη και θέλει τον τίτλο για πολλούς λόγους.

Ο Μίτσελ ήρθε σαν κύριος και φεύγει σαν κύριος. Με την παρουσία του έδωσε χρώμα στο μίζερο ελληνικό ποδόσφαιρο και η προσφορά του στον Ολυμπιακό ήταν μεγάλη όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά και στο επικοινωνιακό. 

Ο Ισπανός διαθέτει έντονη προσωπικότητα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και ως προπονητής του Ολυμπιακού έβαλε σημαντικά το χέρι του για να ψηλώσει ακόμα περισσότερο ο ελληνικός σύλλογος και να συζητείται στα ποδοσφαιρικά στέκια της Ευρώπης και όχι μόνο.

Τις ίδιες υπηρεσίες σε αυτό το επίπεδο προσφέρει και ο Καρεμπέ, που επίσης είναι μια μεγάλη μορφή του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και διαφημίζει τον Ολυμπιακό.

Το βιογραφικό του Περέιρα δεν μου λέει τίποτα. Μόνο βαρύ δεν είναι όπως έχει παρουσιαστεί, διότι τα τελευταία χρόνια η Πόρτο είναι η κορυφαία πορτογαλική ομάδα και το να παίρνει τίτλους είναι το αυτονόητο. Κάτι σαν τον Ολυμπιακό.

Αλλά ακόμα κι αν ο Πορτογάλος τεχνικός είχε περάσει από αρκετές ομάδες και διαφορετικά πρωταθλήματα με επιτυχία θα έγραφα το ίδιο. θα τον κρίνω από τα αποτελέσματα και την εικόνα του Ολυμπιακού.

Κι ούτε με ενδιαφέρει που δοκίμασε την τύχη του στην Αλ Αχλί. Είναι φανερό ότι πήγε για το χρήμα. Δικαίωμά του.

Σε πολλές ομάδες στην Ελλάδα και το εξωτερικό έχουν αποτύχει καταξιωμένοι προπονητές και έχουν πετύχει άλλοι που ξεκίνησαν πειραματικά και έχτισαν καριέρα.

Ο προπονητής σε μια ομάδα είναι σαν το λαχείο. Κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι ξημερώνει. Σήμερα είσαι στην κορυφή και αύριο στον πάτο του βαρελιού.

Αυτή είναι και η μοίρα των περισσότερων προπονητών στον κόσμο.

Ο διάδοχος του Μίτσελ λογικά θα χρειαστεί χρόνο για να μάθει την ομάδα. Η αποστολή του θα είναι δύσκολη και θα έχει άγχος, διότι διαδέχεται δύο προπονητές που έφυγαν πετυχημένοι από πλευράς αποτελεσμάτων.

Κανονικά ο Περέιρα θα πρέπει να κριθεί την επόμενη σεζόν, όμως για τα ελληνικά δεδομένα και ιδιαίτερα του Ολυμπιακού, ο Πορτογάλος θα είναι αποτυχημένος αν δεν κατακτήσει το πρωτάθλημα.

Στο κάτω κάτω η διαφορά με τον ΠΑΟΚ είναι μόλις ένα πόντο, οπότε υπάρχει χρόνος και πολλά ματς για να ανατραπεί η κατάσταση.

Ευνόητο είναι ότι ο Μαρινάκης θα στηρίξει όσο τίποτε άλλο την επιλογή του κι αυτό θα βοηθήσει τον Περέιρα να προσαρμοστεί πιο γρήγορα στις πραγματικά μεγάλες απαιτήσεις της νέας του ομάδας.