Γεννημένη στις 28 Μαρτίου του 1969 στην Λειψία, που τότε ήταν πόλη της Ανατολικής Γερμανίας, η Ίλκε Βιλούντα, η οποία πέθανε την Κυριακή 1η Δεκεμβρίου (ήταν μόλις 55 ετών), υπήρξε ξεχωριστό μέλος μιας μεγάλης σχολής στον διεθνή κλασικό αθλητισμό. Αυτής των «διασωθέντων» πρωταθλητριών της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, που συνέχισαν να διακρίνονται στους μεγάλους αγώνες και μετά την ένωση των δύο Γερμανιών το 1991. Ορισμένα από τα εξέχοντα μέλη αυτού του υπέρλαμπρου – από μετάλλια και διακρίσεις – κλαμπ ήταν η Χάικε Ντρέξλερ, η Άστριντ Κούμπερνους, η Σίλκε Ρενκ – Λανγκ, η Κάτριν Κράμπε, η Φράνκα Ντιτς και φυσικά η Ίλκε Βιλούντα.

Ως Ανατολικογερμανίδα, η Βιλούντα κατέκτησε το πρώτο χρυσό μετάλλιό της σε μεγάλους αγώνες το 1986 στην Αθήνα. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα εφήβων – νεανίδων, που έγινε στο ΟΑΚΑ, νίκησε στην δισκοβολία. Ακολούθησαν οι νίκες της στους Πανευρωπαϊκούς του 1990 και του 1994 (με την ομάδα της ενωμένης Γερμανίας). Σε επίπεδο παγκοσμίων πρωταθλημάτων ήταν 2η στο Τόκιο (1991) και στο Γκέτεμποργκ (1995), ενώ το 1996 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμά της.

Μία από τις πιο υπολογίσιμες αντιπάλους της μεγάλης των Ελληνίδων σχολής στη δισκοβολία των γυναικών (Κελεσίδου, Βόγγολη, Τσικούνα, Αμπατζή), η Βιλούντα αποχώρησε από την ενεργό δράση το 2000, μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, όπου κατετάγη 7η. Θυμίζουμε ότι στον τελικό της δισκοβολίας συμμετείχαν τρεις Ελληνίδες πρωταθλήτριες. Η Τασούλα Κελεσίδου είχε κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο, η Στέλλα Τσικούνα ήταν 5η και η Κατερίνα Βόγγολη 9η.

Η Βιλούντα μέτρησε σερί 41 νικών από το 1989 μέχρι το 1991, το ρεκόρ της ήταν στα 74.56μ. από το 1989, επίδοση που εξακολουθεί να είναι η 2η κορυφαία όλων των εποχών.

Χρυσό μετάλλιο θέλησης 

Τα χρόνια που ακολούθησαν μόνο εύκολα δεν ήταν για την Γερμανίδα. Ασχολήθηκε με την ιατρική. Το 2011, ωστόσο, άρχισε ο δικός της Γολγοθάς. Αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα στο πόδι της. Είχε υποβληθεί σε πολλαπλή χειρουργική επέμβαση, κυρίως στο δεξί της γόνατο. Υπέστη σηψαιμία και ακρωτηριάστηκε το δεξί της πόδι. «Είχα μια επιλογή ανάμεσα στο να χάσω το πόδι μου ή να χάσω τη ζωή μου, έτσι επέλεξα να ζήσω», είχε δηλώσει τότε η Γερμανίδα Ολυμπιονίκης. «Ο πόνος είχε γίνει μέρος του εαυτού μου», πρόσθεσε.

Στη συνέχεια, η «βασίλισσα του δίσκου», όπως την αποκαλούσαν οι συμπατριώτες της, όχι μόνο δεν το έβαλε κάτω, αλλά παρέδωσε μαθήματα θέλησης, αυταπάρνησης και συνεχούς προσπάθειας.

Το 2012 συμμετείχε στους Παραολυμπιακούς αγώνες στο Λονδίνο, καταφέρνοντας να γράψει ιστορία. Και αυτό διότι έγινε η πρώτη Γερμανίδα που συμμετείχε τόσο σε Ολυμπιακούς, όσο και σε Παραολυμπιακούς Αγώνες  και κατάφερε να ανέβει στο βάθρο.

Μετά το τέλος των Παραολυμπιακών του Λονδίνου, η Βιλούντα άφησε το ισχυρό «αποτύπωμά» της με μία της δήλωση. «Ελπίζω οι άνθρωποι να ενδιαφέρονται και να ρωτούν τι συνέβη με αυτόν ή τον άλλο παρα – ολυμπιονίκη, αν και πώς βρήκε το δρόμο του στην κανονική ζωή, διαφορετικά, οι παρα – αθλητές θα είναι θέμα μόνο στους επόμενους Αγώνες του 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο». 

Από τον αθλητισμό αποσύρθηκε οριστικά το 2017.

Το απόγευμα της Δευτέρας η πρώην συναθλήτρια της Βιλούντα, η πρώην πρωταθλήτρια του ακοντισμού Σίλκε Ρενκ επιβεβαίωσε τον θάνατό της. Δεν έγινε τίποτα γνωστό για τις συνθήκες του πρόωρου θανάτου της. Λέγεται, ωστόσο, ότι έπασχε από ασθένεια εδώ και καιρό.

Η είδηση του θανάτου της Βιλούντα έγινε γνωστή ένα 24ωρο πριν από την παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία (3 Δεκεμβρίου).

                                                                                                                           Θ.Γ.