Να γελάς και να κλαις μαζί με αυτά που διαβάζεις κι ακούς για το χθεσινό φιλικό ματς της ΑΕΚ.

Η Ενωση έχασε κι ο κάθε πικραμένος βγάζει χολή. Είτε για τον νέο προπονητή, είτε για τους παίκτες, είτε για τον Ηλιόπουλο και τον Ριμπάλτα.

Αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν ασχολούμαι με τα φιλικά παιχνίδια προετοιμασίας.

Από τη μία δεν μπορείς να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα κι από την άλλη χάνεις την ουσία. Ποια είναι; Μα, η προετοιμασία της ομάδας. Οι πειραματισμοί του προπονητή.

Τι πάει να πει καλή και κακή εμφάνιση; Αυτά τα παιχνίδια δεν έχουν καμία σχέση με τους επίσημους αγώνες.

Η ΑΕΚ, για παράδειγμα, θέλει αριστερό μπακ εδώ και χρόνια. Αυτό δεν έχει να κάνει με το αν παίζει 4-2-3-1 η, 4-4-2. Ούτε ευθύνεται ο Νίκολιτς το αν κάποιοι παίκτες δεν τραβάνε η, είναι κατώτεροι του αναμενομένου.

Είναι λογικό να ψάχνονται όταν με τον Αλμέιδα η ΑΕΚ έπαιζε πολύ με τα άκρα και τώρα ο Σέρβος προσπαθεί να παίξει διαφορετικά με έμφαση στον άξονα και την περιφερειακή επίθεση.

Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ακατάλληλος προπονητής. Έχει τη φιλοσοφία του.

Σαφώς θα πρέπει να έχει και τους ανάλογους παίκτες για να υπηρετήσει το 4-4-2 με ρόμβο, αλλά όχι με το καλημέρα να τον βγάλουμε άχρηστο. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Ας αφήσουν τον άνθρωπο να κάνει τη δουλειά του και να κριθεί σε βάθος χρόνου, εφόσον, βέβαια, έχει στη διάθεσή του και τους καινούργιους παίκτες.