Κακός ήταν ο Παναθηναϊκός με τη Λαμία. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ήταν χειρότερος και από την ομάδα που εμφανίστηκε στη Σουηδία με τη Τζουργκάρντεν.

Κι αν η ομάδα της Φθιώτιδας δεν έμενε με παίκτη λιγότερο, δεν ξέρω αν οι πράσινοι θα κατάφερναν να πάρουν το χρυσό τρίποντο που τους έφερε μόλις δυο πόντους πίσω από την κορυφή.

Ανέλπιστη βαθμολογική θέση γι’ αυτόν τον Παναθηναϊκό που δεν έχει αγωνιστική ταυτότητα και ουδείς καταλαβαίνει τι θέλει να παίξει.

Δεν το συζητάμε ότι η ομάδα έχει ανάγκη από αριστερό μπακ, αριστεροπόδαρο στόπερ (αν τελικά δεν μπορεί ο Μάγκνουσον), ένα ακόμα εξτρέμ και ένα σέντερ φορ.

Αλλά το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι οι παίκτες να πάρουν τα πάνω τους. Τους βλέπω προβληματισμένους, ανήσυχους και κάποιοι είναι φοβισμένοι. Δείχνουν να μην μπορούν να ανταποκριθούν στο βάρος της φανέλας.

Ο δε κόσμος συνέχεια τους αποδοκιμάζει κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο για μια ομάδα. Οι οπαδοί θα πρέπει να καταλάβουν κάποια στιγμή ότι το βρισίδι μόνο κακό προκαλεί στην ομάδα. Στα δύσκολα είσαι δίπλα κι όχι απέναντι.

Ο Παναθηναϊκός διαθέτει ορισμένους πολύ καλούς παίκτες και θα μπει στον σωστό δρόμο μόνο αν το δουλέψει πνευματικά.

Ο Βιτόρια δεν θα κάνει τίποτα αν πρώτα οι παίκτες δεν τα βρουν με τους εαυτούς τους για να πάρουν τα πάνω τους.

Μετά θα έρθουν τα συστήματα, οι τακτικές, οι ρόλοι σε συγκεκριμένα πρόσωπα κ.λ.π.

Όλα αρχίζουν και τελειώνουν από το κλίμα στην ομάδα. Η διακοπή του πρωταθλήματος είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό να ανασυνταχθεί και να δρομολογήσει την επανεκκίνηση του κάτω από διαφορετικές βάσεις.

Είναι, άλλωστε, γερά στο παιχνίδι του τίτλου και για να παραμείνει διεκδικητής θα πρέπει να δείξει το αληθινό του πρόσωπο.