Το 2004 τρελάναμε τον πλανήτη και μόλις το 2025 η εθνική μας ομάδα απέκτησε ιδιόκτητο αθλητικό κέντρο. Ήταν η μοναδική πρωταθλήτρια Ευρώπης που δεν είχε δικά της γήπεδα για να προπονείται.

Δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο για να αποδείξω για πολλοστή φορά ότι από αυτό τον αξέχαστο θρίαμβο δεν καταφέραμε να χτίσουμε κάτι καλό για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Σήμερα συμπληρώνονται 21 χρόνια από τον άθλο της ομάδας του του Ρεχάγκελ και των παιδιών του και το μνημονεύουμε μόνο ως ένα μοναδικό γεγονός στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Για τίποτε άλλο.

Μετά από αυτή την ανεπανάληπτη επιτυχία το ελληνικό ποδόσφαιρο έπρεπε να είχε κάνει την επανάστασή του και να ήταν σε άλλο επίπεδο.

Δεν απαιτώ να είχαμε γίνει Αγγλία ως πρωτάθλημα η, Ισπανία και Γερμανία, αλλά τουλάχιστον να είχαμε καθιερωθεί μέσα στην πρώτη 6άδα με σύγχρονα γήπεδα, καλύτερο θέαμα, διαφορετική  κουλτούρα, άλλο ποδόσφαιρο. Δυστυχώς, μείναμε με τη μιζέρια μας.

Και πάλι καλά που τα δύο, τρία τελευταία χρόνια το πρωτάθλημα έχει γίνει ανταγωνιστικό και κάτι αχνοφαίνεται στο βάθος του τούνελ.

Πλέον έχουμε πέντε ομάδες στην Ευρώπη και από εμάς εξαρτάται να το εκμεταλλευτούμε. Θα το κάνουμε η, θα συνεχίσει να μας τρώει η εσωστρέφεια;