Το φινάλε στη χθεσινή βραδιά της Τούμπας ήταν ανάλογο της τεράστιας προσφοράς του Βιεϊρίνια στον ΠΑΟΚ.

Το άξιζε αυτό που έζησε ο Πορτογάλος παίκτης, ο οποίος πια είναι δικός μας με όλη τη σημασία της λέξης.

Οι δικοί μας μύθοι του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι αυτοί που κατέκτησαν το EURO του 2004.

Κι όμως δεν θυμάμαι κάποιον από αυτούς να έζησε τέτοια τιμή όταν αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του.

Ο ΠΑΟΚ ως ομάδα και Οργανισμός και ο κόσμος του έδωσαν μαθήματα σε όλους μας για το πώς οφείλουμε να αναδεικνύουμε τους παίκτες που στην κυριολεξία κατέθεσαν ψυχή σε μια ομάδα. Όπως έκανε ο Βιεϊρίνια…

Κι αυτό που έγινε χθες το βράδυ ήταν ο μεγαλύτερος τίτλος του. Η αποθέωση από τον κόσμο και η αναγνώριση ότι αυτός ο παίκτης είναι ο σύγχρονος Θρύλος του ΠΑΟΚ. Ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής, ο οποίος έζησε τα πάντα σε αυτή την ομάδα. Και μεγάλες στιγμές και κακές.

Κι όπως εύστοχα δήλωσε, αν ήθελε να ξαναζήσει από την αρχή την ποδοσφαιρική διαδρομή του δεν θα άλλαζε τίποτα. Ούτε καν τους τραυματισμούς του, γιατί από αυτούς βγήκε πολύ πιο δυνατός γενικά στη ζωή του.

Ο Βιεϊρίνια τίμησε και με το παραπάνω το ψωμί που έφαγε από τον ΠΑΟΚ και το ελληνικό ποδόσφαιρο, σεβάστηκε τους πάντες και τα πάντα και είπε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους.

Πρόσφερε πολλά, αλλά πήρε και πολλά. Και πάνω απ’ όλα την οικογένειά  του που έφτιαξε ως παίκτης του ΠΑΟΚ.

Γι’ αυτό λέω ότι έχει γίνει Ελληνας και δεν πρόκειται να το κουνήσει από τη Θεσσαλονίκη.

Ο ΠΑΟΚ και η Θεσσαλονίκη είναι το δεύτερο σπίτι του και πλέον είναι έτοιμος να υπηρετήσει την αγαπημένη του ομάδα από άλλο πόστο. Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη τον Βιεϊρίνια, ο οποίος έχει την ωριμότητα να βάλει ένα λιθαράκι για ένα ακόμα καλύτερο μέλλον του Δικεφάλου.

Έγραψε ιστορία και έχει το ισχυρό κίνητρο της ατέλειωτης αγάπης γι’ αυτόν τον σύλλογο να τη συνεχίσει…