Η άποψή μου για τον Γιώργο Βαγιαννίδη είναι ότι πρόκειται για έναν πολύ καλό ποδοσφαιριστή, ο οποίος μπορεί να κάνει σπουδαία καριέρα ως χαφ.

Κατά τη γνώμη μου δεν έχει την απαραίτητη αντίληψη ενός αμυντικογενούς παίκτη για να αγωνίζεται δεξί μπακ. Το παλεύει, τρέχει, μπαίνει στη φωτιά, αλλά του λείπουν βασικά πράγματα.

Σας θυμίζω την εμφάνιση της Τούμπας. Από τη μεριά του ήταν επικίνδυνος ο ΠΑΟΚ.

Από εκεί και πέρα είναι και θέμα προπονητή, δουλειάς, φιλοσοφίας κι ένα σωρό άλλα θέματα.

Ο διεθνής παίκτης τέθηκε εκτός ομάδας, διότι αγνόησε την πρόταση της ΠΑΕ για ανανέωση της συνεργασίας τους για 4 ακόμα χρόνια.

Από τη μία ο Βαγιαννίδης κακώς δεν απάντησε, έστω αρνητικά, κι από την άλλη ο Αλαφούζος για μια ακόμα φορά δείχνει πόσο ξένος είναι με το αντικείμενο και πάει να χάσει έναν ακόμα καλό παίκτη.

Από τη στιγμή που όλοι συμφωνούν ότι ο Βαγιαννίδης είναι χρήσιμος για την ομάδα, η συζήτηση για το συμβόλαιό του έπρεπε να είχε γίνει τουλάχιστον ένα χρόνο πριν. Κι όχι  λίγο πριν την ημερομηνία που θα έχει το δικαίωμα να υπογράψει όπου επιθυμεί.

Ο Παναθηναϊκός άργησε και το ερώτημα είναι γιατί.

Είναι αλήθεια ότι το Τριφύλλι δέχθηκε ξανά τον Βαγιαννίδη μετά το ατυχές πέρασμά του από την Ιντερ. Κάτι που δεν συνηθίζει.

Κι όλα έδειχναν ότι ο παίκτης θα μείνει για πολλά χρόνια στην ομάδα που τον ανέδειξε.

Να, όμως, που η εξέλιξη είναι άσχημη και για τους δύο. Καταλαβαίνω τον Παναθηναϊκό ότι από τις 80.000 ευρώ ανέβηκε στις 500.000 ευρώ. Γενναία αύξηση.

Αλλά κι ο 23χρονος παίκτης συγκρίνει τον εαυτό του με τον Μπάλντοκ που εισπράττει 800.000 ευρώ. Και χωρίς να είναι καλύτερος από τον Βαγιαννίδη.

Ελάτε στη θέση του. Ανθρώπινο είναι.

Γι’ αυτό λέω ότι ο Αλαφούζος το χειρίστηκε λάθος. Πρώτα κλείνεις τον Βαγιαννίδη και μετά παίρνεις άλλον δεξιό οπισθοφύλακα. Αν, βέβαια, τον χρειάζεσαι.