Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς πολύ σωστά έλεγε ότι το χθεσινό παιχνίδι θα ήταν πολύ πιο δύσκολο από τον αγώνα του Λονδίνου, αλλά η εθνική μας ήταν ανέτοιμη.

Στα πρώτα 20 λεπτά ήταν εκτός ματς και για εμένα τότε μπήκαν οι βάσεις για να χάσουμε το παιχνίδι.

Το πρόβλημα ξεκίνησε από την υπεραριθμία των Αγγλων στα χαφ. Διότι οι Γκάλαχερ, Τζόουνς είχαν τη βοήθεια του Λιούις και του Μπέλιγχαμ.

Αυτή η τετράδα κατάπιε τους δικούς μας παίκτες και το 0-3 ήρθε φυσιολογικά. Ειδικά όταν πήραμε μέτρα και τους δώσαμε χώρους. Αυτό ήταν βούτυρο στο ψωμί τους.

Χάσαμε από μια ανώτερη ομάδα που διαθέτει τρομερή ποιότητα. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να απογοητευτούμε.

Ναι μεν προσπαθήσαμε να αντιδράσουμε, είχαμε δυο μεγάλες ευκαιρίες με τους Τσιμίκα, Ιωαννίδη, αλλά η γενική εικόνα τα έλεγε όλα.

Οι Αγγλοι ήρθαν στην Αθήνα να πάρουν πανηγυρική ρεβάνς για την ήττα τους στο Γουέμπλεϊ και τα κατάφεραν πιο εύκολα απ’ ότι ίσως περίμεναν. Είχε πληγωθεί ο εγωισμός τους. Εμείς εμφανιστήκαμε κατώτεροι του αναμενομένου.

Οι 60.000 Ελληνες φίλαθλοι, όμως, χειροκρότησαν τους διεθνείς και τον προπονητή κι αυτό πρέπει να κρατήσουμε. Να μάθουμε από τα λάθη μας και με οδηγό το ιστορικό διπλό του Λονδίνου να προχωρήσουμε για νέες μεγάλες επιτυχίες. Δείξαμε ότι έχουμε δυνατότητες για σπουδαία πράγματα.

Την Κυριακή παίζουμε στην Φινλανδία που ποτέ δεν την  έχουμε νικήσει στην έδρα της και αυτονόητο είναι ότι  μετά το ματς δεν πρέπει να μιλάμε για πισωγύρισμα. Η νίκη και η καλή εικόνα είναι μονόδρομος, αν θέλουμε να λέμε ότι έχουμε ανέβει επίπεδο.

Ο Γιοβάνοβιτς διαθέτει καλό ρόστερ και από εμάς εξαρτάται να παίζουμε πιο τολμηρά και να διεκδικούμε αυτό που μπορούμε και μάς αναλογεί.