Όλα τα φώτα θα είναι απόψε στη Γλασκώβη για τον αγώνα της εθνικής με τη Σκωτίι και δεν ξέρω πόσοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι αυτό το παιχνίδι είναι από τα πιο κρίσιμα της τελευταίας δεκαετίας.

Διότι μετά το δυνατό χαστούκι από τους Δανούς δεν έχουμε την πολυτέλεια απώλειας κι άλλων βαθμών αν θέλουμε να πάμε στο Μουντιάλ του 2026.  Όχι ότι η ισοπαλία θα είναι καταστροφική, αλλά, όπως και να το κάνουμε, θα περιορίσει τις ελπίδες μας για τη δεύτερη θέση.

Για την πρώτη το συζητώ μόνο αν νικήσουμε και κάνουμε διπλό την Κυριακή και στη Δανία.

Κερδίσαμε τους Σκωτσέζους τον περασμένο Μάρτιο κι αυτό σημαίνει ότι θα έχουν επιπρόσθετο κίνητρο να μας απαντήσουν. Μιλάμε για ένα τελείως διαφορετικό ματς και σε άλλη διοργάνωση για την οποία και η Σκωτία καίγεται γιατί απέχει πολλά χρόνια.

Το ερώτημα είναι πώς θα προσεγγίσουμε το ματς, διότι από τη Δανία χάσαμε λόγω του κακού διαβάσματος του αγώνα από τον Γιοβάνοβιτς.

Θα πάμε συντηρητικά και με την πάροδο του χρόνου θα επιδιώξουμε να ανέβουμε και να αιφνδιάσουμε η, από την αρχή θα προσπαθήσουμε να δείξουμε ποιος είναι το αφεντικό; Μόνο ο Σέρβος μπορεί να μας απαντήσει.

Προσωπικά κρατώ μικρό καλάθι. Ούτε έχουμε γίνει υπερομάδα, ούτε ξεχάσαμε τη μπάλα επειδή χάσαμε από τη Δανία.

Η επιτυχία θα έρθει αν είμαστε προσγειωμένοι, αποφασισμένοι και παθιασμένοι για τη νίκη.

Πάνω απ’ όλα σημασία έχει το μυαλό των διεθνών μας να είναι καθαρό και προσηλωμένο στο πώς θα νικήσουν.

Για τους ίδιους, την εθνική και τον Τζορτζ Μπάλντοκ που σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τον θάνατό του. Πέρυσι μία μέρα μετά πετύχαμε στο Ουέμπλεϊ μία από τις μεγαλύτερες νίκες όλων των εποχών σε βάρος της Αγγλίας.

Μπορεί να είναι και σημαδιακό που παίζουμε απόψε στη Γλασκώβη. Στο κάτω κάτω οι διεθνείς μας ξέρουν τι πρέπει να κάνουν.

Όπως γνωρίζουν το πισωγύρισμα αν αποτύχουν. Στα πόδια τους είναι η απάντηση…