Βλέποντας τον ΠΑΟΚ να παίζει αποκλειστικά με τις βαθιές μπαλιές του Μιχαηλίδη,  αναρωτιόμουν πώς είναι δυνατόν ο έμπειρος Βιτόρια να μην αναθέτει σε κάποιον παίκτη του να μπλοκάρει τον στόπερ των γηπεδούχων.

Ο Σφιντέρσκι είχε διάθεση να πιέσει ψηλά, πήγαινε πολύ κοντά στον Κοτάρσκι, όμως όχι στον Μιχαηλίδη ο οποίος ανενόχλητα έφτιαχνε όλο το παιχνίδι της ομάδας του. Κι ο Βιτόρια πέρα έβρεχε.

Για να μην παρεξηγηθώ, σε καμία περίπτωση δεν πάω να καλύψω τους αχαρακτήριστους παίκτες των πράσινων. Αλλά αυτή είναι η δουλειά του προπονητή. Να προσπαθεί να διορθώνει τα κακώς κείμενα της ομάδας του, να προσαρμόζεται στο παιχνίδι του αντιπάλου και να κάνει ό,τι πρέπει από τον πάγκο για να βοηθήσει τους παίκτες του να αντιδράσουν.

Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό έπαιζε χθες χωρίς προπονητή.

Και το ωραίο είναι ότι το Τριφύλλι άνοιξε γρήγορα το σκορ και είχε το ματς στο πιάτο. Θα του έκανε ακόμα και ο βαθμός της ισοπαλίας.

Κι όμως όσο περνούσε η ώρα οι πάντες έβλεπαν ότι ήταν θέμα χρόνου η ισοφάριση και το 2-1. Αυτό θα μπορούσε να είχε γίνει από το πρώτο ημίχρονο.

Ο ΠΑΟΚ ήταν σκάλες ανώτερος σε όλους τους τομείς και πήρε δικαιότατα το τρίποντο.

Ο Παναθηναϊκός εξαφανίστηκε από το ματς. Επιθετικά δε ήταν ανύπαρκτος. Ακόμα κι όταν έπαιξε με τρία σέντερ φορ.

Έκανε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια των τελευταίων χρόνων και μόνο τυχαίο δεν είναι ότι δεν μπορεί να κερδίσει εκτός έδρας. Είναι διαφορετική ομάδα από αυτή που εμφανίζεται στο ΟΑΚΑ.

Ναι μεν κρατά την τύχη στα χέρια της, αλλά με αυτή την εικόνα μόνο έκπληξη δεν θα είναι να τερματίσει 3^ος η, και 4^ος.

Η ΑΕΚ δεν βλέπεται, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός έχει το διπλό στην τσέπη του. Θεωρητικά και η Ενωση έχει ελπίδες για τη 2^η θέση. Θα είναι ένα ανοικτό ντέρμπι.