Δύο τελείως διαφορετικά ματς είδαμε χθες το βράδυ στη Γάνδη. Ένα μέχρι το 60΄ κι άλλο ένα στο τελευταίο μισάωρο.

Στο… πρώτο παιχνίδι η Γάνδη ήταν κυρίαρχη. Κι ας δέχθηκε γκολ από το πουθενά.

Πίεσε πολύ τον ΠΑΟΚ και της άξιζε να προηγηθεί. Στο ποδόσφαιρο, όμως, χρειάζεται και η τύχη. Η, η ρέντα αν προτιμάτε.

Όλα άλλαξαν μετά το 60 όταν ο Σίντκλεϊ αντικατέστησε τον θεατή Μπίσεσβαρ και λίγο αργότερα ο ξεχασμένος Τέιλορ πήρε τη θέση του απογοητευτικού Μουργκ.

Αυτό ήταν. Με τέσσερα μπακ ο Λουτσέσκου θωράκισε τις μέχρι τότε ευάλωτες άκρες και… έσβησε το ματς. Έτσι κλείδωσε τη νίκη και την πρόκριση.

Η Γάνδη αιφνιδιάστηκε και δεν είχε απαντήσεις. Μόλις μία φάση έφτιαξε στην εκπνοή του ματς, αλλά έπεσε πάνω στον εξαιρετικό Πασχαλάκη.

Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να μειώσω την προσπάθεια των παικτών του ΠΑΟΚ – και μπράβο τους για την είσοδο στην 8άδα του Κόνφερενς Λιγκ – αλλά ο πρωτομάστορας της μεγάλης επιτυχίας τους ήταν ο Λουτσέσκου.

Από το πώς μίλησε στον Τύπο πριν τον αγώνα, μέχρι τη διαχείριση του ματς και τις αλλαγές του.

Ο Ρουμάνος στόχευσε στην Ευρώπη και τα κατάφερε.

Είναι ξεκάθαρο ότι οι παίκτες αγωνίζονται και για εκείνον. Ο ΠΑΟΚ είναι η κλασική ομάδα του προπονητή.

Και κράτησε έναν ΠΑΟΚ χωρίς Κούρτιτς, Ζίβκοβιτς, Ελ Καντουρί, Μιχαηλίδη, τον Κρέσπο να γίνεται αναγκαστική αλλαγή στο ημίχρονο και τον Βιεϊρίνια να συνεχίζει τραυματίας.

Κι όμως αυτός ο ΠΑΟΚ στάθηκε όρθιος στο Βέλγιο γιατί το πίστευε και έπαιξε με ψυχή.

Είχε ανάγκη ο ΠΑΟΚ αυτή τη διάκριση. Έχει ήδη σώσει τη χρονιά, κερδίζει εμπειρίες και βάζει πλώρη για πιο ψηλά, αρκεί ο Σαββίδης να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη και να ενισχύσει την ομάδα με παίκτες επιπέδου.

Κι ασφαλώς ο Δικέφαλος δείχνει τον δρόμο στις άλλες ελληνικές ομάδες.

Είναι λάθος να υποτιμούμε το Κόνφερενς Λιγκ. Ίσα ίσα που θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε.

Στο κάτω κάτω για ποιο ελληνικό ποδόσφαιρο μιλάμε; Δεν μας παίρνει. Γι’ αυτό γράφω για μεγάλη επιτυχία του ΠΑΟΚ. Μακάρι να υπάρχει και συνέχεια…