Ο  Κλάτενμπεργκ, λέει, δικαίωσε την ΑΕΚ που φώναξε για το πέναλτι που δεν δόθηκε στον Ανσαριφάρντ στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα.

Και τι έγινε, ρωτώ εγώ. Η ζημιά έγινε. Και δεν ήταν η πρώτη φορά για την Ενωση. Άλλο τώρα αν ο Μελισσανίδης δεν ήθελε να το τραβήξει. Δεν τον βοήθησε και η συνολική εικόνα της ομάδας του.

Πάντως, αν το παρατηρήσετε, από τότε που ο Βρετανός αρχιδιαιτητής σταμάτησε να σχολιάζει τις επίμαχες φάσεις της κάθε αγωνιστικής τα λάθη έχουν αυξηθεί.

Τα περισσότερα είναι από τους Ελληνες διαιτητές κι αυτό είναι το ανησυχητικό. Ότι, δυστυχώς, όχι μόνο δεν βλέπουμε κάποια πρόοδο, ίσα ίσα που η ελληνική διαιτησία κάνει βήματα προς τα πίσω.

Και η απορία όλων είναι εύλογη. Ως πότε θα συνεχίσουμε με τους ξένους που η παρουσία τους μας απαξιώνει ως ελληνικό ποδόσφαιρο;

Αν τώρα με το VAR οι Ελληνες ρέφερι εξακολουθούν να κάνουν λάθη, πώς και πότε θα βελτιωθούν; Πότε θα παίξουν ξανά τα ντέρμπι;

Ασφαλώς υπάρχουν θέματα και με κάποιους ξένους διαιτητές, κυρίωςVARίστες, αλλά η πλειοψηφία σφυρίζει σωστά. 

Δείχνουν το επίπεδό τους. Έχουν προσωπικότητα και προκαλούν τον σεβασμό των ποδοσφαιριστών. 
Όχι σαν τους δικούς μας που είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. 

Κι έχω διαπιστώσει ότι κανενός το αυτί δεν ιδρώνει για να ανέβει η εγχώρια διαιτησία. Λες και οι πάντες είναι βολεμένοι…

Ούτε καν οι ίδιοι οι διαιτητές ασχολούνται με την προσωπική τους βελτίωση. Παραμένουν στάσιμοι.

Θυμίζω ότι είμαι υπέρ της επαγγελματικής διαιτησίας, αλλά σε αυτή τη φάση ούτε καν τολμώ να το ξαναθέσω. 
Δεν διαθέτουμε καλούς διαιτητές κι αυτό φαίνεται από το πώς τους αντιμετωπίζουν στο εξωτερικό. Χειρότεροι κι από φτωχοί συγγενείς.