Ο ΠΑΟΚ όχι μόνο δεν άξιζε να πάρει κάτι από τη Δανία, αλλά ίσα ίσα που στάθηκε τυχερός.

Η Μίντιλαντ θα μπορούσε να είχε πετύχει και δεύτερο τέρμα, οπότε η αποστολή του θα ήταν πάρα πολύ πιο δύσκολη.

Μιλάμε για μια μέτρια ομάδα η οποία είχε να παίξει από τις αρχές Δεκεμβρίου, όμως είναι αθλητική και τρέχει πολύ.

Γι’ αυτό ακριβώς ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε να φτιάξει κλασικές ευκαιρίες. Είχε την κατοχή, πίεσε, αλλά συνάντησε πολλά προβλήματα στη δημιουργία φάσεων.

Δεν είχε απαντήσεις στο πρεσάρισμα των αντιπάλων και η υπεροχή του ήταν ακούσια. Το ποδόσφαιρο που έπαιξε κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο ήταν προβλέψιμο.

Η απουσία του Κούρτιτς ήταν αισθητή, ενώ ο Σβαμπ εδώ και καιρό είναι εκτός φόρμας.

Ο Μιτρίτσα είχε θέματα και από αυτόν ξεκίνησε η φάση του γκολ. Σαφώς σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχει και ο Σίντκλεϊ που ήταν εκτός θέσης.

Ο ΠΑΟΚ, πάντως, είναι μέσα στο κόλπο της πρόκρισης. Ναι μεν τα τελευταία χρόνια η Τούμπα δεν του πάει στα ευρωπαϊκά ματς, αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι κανόνας.

Η ομάδα της Δανίας έχει κενά στην άμυνά της και ειδικά από τα άκρα. Ένας επιθετικός ΠΑΟΚ με καλή ισορροπία και φυσικά προσοχή στην άμυνα είναι σε θέση να το γυρίσει.

Για εμένα είναι ευκαιρία για τον Δικέφαλο να κάνει ό,τι μπορεί να προκριθεί. Αλλά θέλει πολύ τρέξιμο και τσαγανό, πίστη για την πρόκριση.