Η επική πρόκριση του ΠΑΟΚ στα ημιτελικά του Κυπέλλου ήρθε στην περίοδο που ο κόσμος της ομάδας είναι παγωμένος και θλιμμένος από τη δολοφονία του Άλκη.

Για τον μέσο οπαδό του ΠΑΟΚ είναι σοκαριστικό να ακούει δεξιά κι αριστερά τη λέξη «δολοφόνοι» και η απίστευτη ανατροπή την περασμένη Τετάρτη το βράδυ σε βάρος της ΑΕΚ ήταν ένα μήνυμα σε όλους στον σύλλογο ότι «πρέπει να βρούμε τη δύναμη να σηκωθούμε και να δείξουμε χαρακτήρα».

Εννοείται ότι και το καλύτερο αποτέλεσμα σε έναν αγώνα δεν είναι τίποτα μπροστά στην υγεία και την ανθρώπινη ζωή, όμως βοηθά στο να σκεφθούν όλοι ποιο είναι το αληθινό ποδόσφαιρο και πώς να το απολαμβάνουν και να το υπηρετούν από τη δική τους σκοπιά οι φανατικοί οπαδοί.

Άλλο η εξέδρα, το κασκόλ, η σημαία, οι φωνές, τα συνθήματα, οι εκδρομές, το γκολ, η νίκη, ο τίτλος κι άλλο οι συμμορίες και οι εγκληματίες με τα δρεπάνια και τους σουγιάδες.

Ο Κούρτιτς, λοιπόν, με το γκολ της σεζόν και ο Μιτρίτσα έδωσαν απαντήσεις γιατί η ομάδα του Λουτσέσκου στα τελευταία 12 παιχνίδια έχει 10 νίκες και μόλις δυο ισοπαλίες.

Από την απρόσμενη ήττα στη Νίκαια και μετά ο Ραζβάν Λουτσέσκου βρήκε τον τρόπο να το γυρίσει και να παρουσιάζει μια ομάδα που ξέρει να κερδίζει. Είτε παίζει καλά είτε όχι, είτε προηγείται, είτε είναι πίσω στο σκορ.

Ο ΠΑΟΚ έχει αποκτήσει νοοτροπία νικητή και θυμίζει την ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα αήττητη. Δεν υπάρχει η λέξη ήττα και το απέδειξε με την αντίδρασή του στο Κύπελλο.

Ασφαλώς αυτό ήταν προϊόν της κλάσης του Κούρτιτς, όμως τίποτα δεν γίνεται στην τύχη. Ο Δικέφαλος είναι ομάδα του Λουτσέσκου. Ο Ρουμάνος έχει βάλει τη σφραγίδα του φαρδιά πλατιά. Με την τακτική του, την αλλαγή ρυθμού ανάλογα την εξέλιξη του ματς και τις επιλογές του στα πρόσωπα. Για τον ξένο τεχνικό δεν υπάρχουν βασικοί και ρεζέρβες.

Το μότο του είναι ένας για όλους και όλοι για έναν. Και Λύρατζης και ο καινούργιος ο Σάστρε. Και Βιεϊρίνια και Σίντκλεϊ. Και Μιχαηλίδης και Κρέσπο. Και Μπίσεσβαρ και Μιτρίτσα. Και Ακπομ και Τσόλακ. Και μέσα ο Τσιγγάρας ως κλασικό 6άρι. Εκεί που δεν έμπαινε ούτε στην αποστολή έχει γίνει βασικότατος και πολύτιμος. Μαζί με τους Κούρτιτς, Αουγκούστο αποτελούν την τριάδα στα χαφ κι όταν ο Λουτσέσκου θέλει να παίξει πιο επιθετικά οπισθοχωρεί τον Βραζιλιάνο και βάζει άλλον επιθετικό. Έχει λύσεις. Κι ας είναι το ρόστερ γερασμένο και μη αθλητικό.

Οι παίκτες του ΠΑΟΚ έχουν πια μεγάλη αυτοπεποίθηση, βγάζουν εγωισμό και παίζουν με πάθος και για τον προπονητή τους. Ό,τι πιο σημαντικό σε μια ομάδα που έχει απαιτήσεις από τον εαυτό της. Ο ΠΑΟΚ δεν θαμπώνει με τη μπάλα που παίζει, αλλά εκεί που ήταν στριμωγμένος στα σχοινιά  όχι μόνο σηκώθηκε, αλλά διεκδικεί κιόλας.

Είναι μέσα στο πρωτάθλημα – έστω με λίγες ελπίδες – θα παίξει με τον Ολυμπιακό για μια θέση στον τελικό του Κυπέλλου και συνεχίζει στην Ευρώπη. Ποιος το περίμενε αυτό μετά τις συνεχείς σφαλιάρες που δέχθηκε στο πρωτάθλημα από Ατρόμητο, Αρη στην Τούμπα και Ιωνικό; Κι αν τα βάλετε κάτω μαζί με το ανέλπιστο 4-4 με τον Βόλο στην Θεσσαλονίκη, ο ΠΑΟΚ έχει κάνει ποδοσφαιρικό χαρακίρι. Είναι, όμως, ακόμα όρθιος…