Πραγματικό ντέρμπι ήταν ο αγώνας της Τούμπας και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κόσμου μέχρι το φινάλε.

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με γκολ, δικαιούτο ένα πέναλτι του Τσιγγάρα στον Αϊτόρ κι από εκεί και πέρα  σαφώς ο μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν ο ΠΑΟΚ.

Διότι ήθελε πιο πολύ τη νίκη και βρήκε τον τρόπο να κάνει την ανατροπή. Είτε γιατί ο προπονητής του ρίσκαρε με τις αλλαγές, είτε γιατί ο Γιοβάνοβιτς δεν διαχειρίστηκε σωστά το ματς.

Από τη μια οι πράσινοι ήταν ανύπαρκτοι επιθετικά στο δεύτερο ημίχρονο και από την άλλη η είσοδος του Αγιούμπ και του Γκατσίνοβιτς προκάλεσαν ανισορροπία στην ομάδα.

Σε κάθε περίπτωση ήταν μια μεγάλη νίκη του ΠΑΟΚ, ο οποίος έπαιξε με περισσότερο πάθος. Οι παίκτες του  έβγαλαν εγωισμό. Δεν δέχονταν να είναι πίσω στο σκορ και αυτό φάνηκε από το πώς πήγαιναν στη μπάλα.

Σε αυτό το κομμάτι ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ δυνατός στο πρώτο ημίχρονο όπου μέχρι και ο φορ Ιωαννίδης έπαιζε άμυνα.

Στην επανάληψη, όμως, οι πράσινοι φάνηκαν κατώτεροι του αναμενομένου και γνώρισαν την τρίτη τους σερί ήττα.

Ιδανικά, λοιπόν, ξεκίνησε το πρώτο ημίχρονο για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος άνοιξε το σκορ με τον Παλάσιος.

Μια ωραία κομπίνα των πράσινων σε φάουλ και ευθύβολο σουτ του Αργεντίνου. Ο Πασχαλάκης έμεινε στήλη άλατος.

Από εκεί και πέρα ο ΠΑΟΚ είχε την πλήρη υπεροχή, όμως ο Παναθηναϊκός του έβαλε δύσκολα στην καλύτερη παραγωγή παιχνιδιού και κυρίως στη δημιουργία φάσεων για γκολ.

Ο Δικέφαλος είχε ένα δοκάρι με τον Τσόλακ, αλλά σε γενικές γραμμές δεν μπόρεσε να βρει χώρους και να διασπάσει την πολυπρόσωπη άμυνα του Παναθηναϊκού.

Η κατοχή του ήταν ανούσια και τις περισσότερες φορές έπαιξε προβλέψιμο ποδόσφαιρο.

Σε όλο το πρώτο 45λεπτο ο Παναθηναϊκός πρέσαρε ψηλά, έτρεξε πολύ, κάλυψε σωστά χώρους και προσπάθησε να παίξει με κόντρα επίθεση.

Κατά τη γνώμη μου η ομάδα του Γιοβάνοβιτς αδικήθηκε στη φάση του Τσιγγάρα με τον Αϊτόρ.

Ναι μεν ο παίκτης του ΠΑΟΚ πρώτα έδιωξε τη μπάλα, αλλά στη συνέχεια βρήκε τον αντίπαλό του στο δεξί πόδι. Ήταν πέναλτι.

Ο ΠΑΟΚ, πάντως, είχε αστάθεια στην αμυντική του γραμμή και κυρίως από την πλευρά του Βιεϊρίνια. Οι πράσινοι τον είχαν σημαδέψει και πολύ σωστά, διότι ο Πορτογάλος δεν είναι πια αυτός που ήταν. Έστω και στα αμυντικά του καθήκοντα.

Έντονες συγκινήσεις πρόσφερε η επανάληψη, διότι ο ΠΑΟΚ κατάφερε να γυρίσει το ματς και να πάρει τη νίκη.

Η είσοδος του Μπίσεσβαρ αντί του αρνητικού Μουργκ έδωσε διαφορετική επιθετική πνοή στον Δικέφαλο.

Για ένα τέταρτο είχε την απόλυτη κυριαρχία και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την ισοφάριση.

Δεν τα κατάφερε και για ένα διάστημα ο ρυθμός έπεσε. Ειδικά όταν ο Μπίσεσβαρ πέρασε στον άξονα μετά το ανακάτεμα της τράπουλας από τον Λουτσέσκου.

Ο Παναθηναϊκός συνέχισε να παίζει φουλ αμυντικά και ήταν φανερός ο στόχος του να διαχειριστεί αυτό το 0-1. Αυτό πλήρωσε.

Ο Γιοβάνοβιτς, μάλιστα, έκανε το εγκληματικό λάθος να βάλει μαζί στο ματς τον Αγιούμπ (που τον θυμήθηκε(;) και τον Γκατσίνοβιτς που λογικά δεν φάνηκε, αφού ήταν το πρώτο του παιχνίδι.

Αυτές οι αλλαγές χάλασαν τη συνοχή της ομάδας και γρήγορα έγινε το 1-1. Ήταν αναγκαστικές, αλλά έπρεπε να μπουν άλλοι παίκτες. Στον πάγκο υπήρχαν ο Πούγγουρας και ο Σάρλια. Η, ας παρέμενε στο ματς ο Ιωαννίδης που βοήθησε με το κράτημα της μπάλας.

Από εκεί και πέρα οι πράσινοι έδειξαν διάθεση να κυκλοφορήσουν καλύτερα τη μπάλα, αλλά δεν είχαν σχέδιο στην επίθεση.

Ήρθε και η γκολάρα του Σάστρε και ο ΠΑΟΚ πήρε ένα πολύ μεγάλο τρίποντο.