Τα έγραφα και στο ματς με τον Ιωνικό. Ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει σοβαρό θέμα στη δημιουργία φάσεων για να σκοράρει.

Έχει τη μπάλα στα πόδια του, την αλλάζει αρκετά καλά, όμως δεν είναι γρήγορος και παίζει προβλέψιμα.

Ο αντίπαλος δεν τον νιώθει και ο Γιοβάνοβιτς στερείται εναλλακτικών πλάνων να βάλει φωτιά στο παιχνίδι της ομάδας του. Και οι αλλαγές του σπάνια να του βγουν.

Και σήμερα έγινε το ίδιο. Οι πράσινοι είχαν την φλύαρη κατοχή της μπάλας, αλλά δεν ήταν ουσιαστικοί. Περισσότερο έπαιξαν με τον αέρα της Λεωφόρου, αλλά και πάλι δεν πήραν κάτι.

Κι είναι θλιβερό ο κύριος εκφραστής της επίθεσης να είναι ο Σάντσες. Το δεξί σου μπακ. Ό,τι έκανε ο συγκεκριμένος παίκτης είτε με κεφαλιές είτε με σουτ.

Έπειτα δεν κατάλαβα γιατί ο Μαουρίτσιο έπαιξε τόσο πολύ. Ήταν ανύπαρκτος. Όπως κακός ήταν και ο Αλεξανδρόπουλος.  Αισθητή η απουσία του Βιγιαφάνιες.

Ο δε Καρλίτος δεν μπόρεσε να ξεμαρκαριστεί και να βοηθήσει τους συμπαίκτες του να ανοίξουν την αντίπαλη άμυνα.

Ο Παλάσιος με τον Αϊτόρ ήταν δραστήριοι, έτρεξαν, αλλά δεν έφταναν.

Το επιθετικό παιχνίδι του Παναθηναϊκού δεν αρέσει. Άλλο θέλω, προσπαθώ κι άλλο να μπορώ να το πετύχω.

Ασφαλώς έχει σημασία και με ποιον παίζεις. Ο Αστέρας είναι οργανωμένος. Πολύ δυνατός και αυτό το έδειξε όταν για 20 λεπτά περίπου αγωνίστηκε με παίκτη λιγότερο.

Και έγινε πιο συμπαγής και βρήκε το γκολ με μια «σκοτωμένη» μπάλα που κυνήγησε ο Ριέρα. Εγκληματική για την ομάδα του η αντίδραση του Σάντσες.

Δεν είναι τυχαίο ότι η ομάδα της Τρίπολης έχει εξελιχθεί στον κακό δαίμονα των πράσινων. Τους διαβάζει καλά. Τους έχει.

Ο Αστέρας πήρε σήμερα αυτό που του άξιζε. Για τον Παναθηναϊκό αυτό το αποτέλεσμα ήταν πισωγύρισμα.

Η ευθύνη είναι συνολική. Του Αλαφούζου που δεν έχει πληρώσει τα απαιτούμενα χρήματα για να πάρει τους κατάλληλους παίκτες, του Γιοβάνοβιτς που μένει στάσιμος σε ιδέες και καινούργια πράγματα για να αναδειχθεί η δουλειά του και βέβαια των παικτών οι οποίοι αδυνατούν μέχρι τώρα να δώσουν το κάτι παραπάνω.