Θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς που μετά το τέλος του ματς στον Βόλο όχι μόνο δεν στάθηκε στην αποβολή του Σάντσες, αλλά ίσα ίσα που τόνισε ότι η ομάδα του απέτυχε να βγάλει αντίδραση.

Άλλος στη θέση του θα έλεγε ακριβώς τα αντίθετα για να δικαιολογήσει την ήττα. Ο Σέρβος, όμως, έδειξε επίπεδο και μεταξύ μας είπε την αλήθεια.

Κατ’ αρχάς θεωρώ πολύ αυστηρή την κόκκινη που δέχθηκε ο παίκτης των πράσινων. Για εμένα αυτό το μαρκάρισμα στον Μπαριέντος δεν ηταν αποβολή.

Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το Τριφύλλι να παίξει τόσο παθητικά στο δεύτερο ημίχρονο.

Φοβήθηκε να πρεσάρει ψηλά και αναγκαστικά έπαιξε πίσω από τη μπάλα.  Γι’ αυτό και ο Παναθηναϊκός ήταν ακίνδυνος και προβλέψιμος. Είχε εγκλωβιστεί στο παιχνίδι των γηπεδούχων που κυκλοφόρησαν σωστά τη μπάλα. Κέρδισαν χρόνο και κράτησαν τους πράσινους μακριά από την περιοχή τους. 

Αντίθετα στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός είχε επιθετική διάθεση και σε μια, δυο περιπτώσεις θα μπορούσε να προηγηθεί.

Από το πουθενά, όμως, δέχθηκε το 0-1 με το εγκληματικό λάθος του Κώτσιρα και όταν έμεινε με 10 παίκτες έδειξε ανήμπορος να ξαναμπεί στο ματς.

Ο Βόλος κέρδισε καθαρά και δίκαια. Είχε ανάγκη αυτό το τρίποντο, διότι αγνοούσε τη νίκη εδώ και τρεις μήνες.

Έπαιξε όπως χρειαζόταν και μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα είδαμε μια ομάδα που να συνδυάζει την ποιότητα με την ουσία.

Πήρε αυτό που του άξιζε για τη δική του εικόνα. Ήταν πολύ καλά διαβασμένος και οι παίκτες του συνεργάστηκαν εξαιρετικά. Το σημαντικό για τους Θεσσαλούς ήταν ότι είχαν ψυχολογία και πίστευαν στη νίκη.

Ενώ οι παίκτες του Παναθηναϊκού φάνηκαν να μην μπορούν να διαχειριστούν το σε βάρος τους σκορ.

Έχω γράψει ότι για εμένα ο Παναθηναϊκός είναι η πιο βελτιωμένη ομάδα του πρωταθλήματος, όμως σήμερα αυτό δεν το είδαμε.

Συν ότι σε ένα ακόμα εκτός έδρας αγώνα υστέρησε σε μεγάλο βαθμό. Έκανε πολλά αβίαστα λάθη και χαρακτηρίστηκε από την ανωριμότητα και επιπολαιότητα κάποιων παικτών του.

Ανασταλτικά η ομάδα του Γιοβάνοβιτς είχε πολλά θέματα, αλλά και επιθετικά δεν τράβηξε.

Δεν πήρε τίποτα από τον Βιγιαφάνιες και ο Μακέντα δεν βλεπόταν.

Ο μόνος που έτρεξε πολύ και πάλεψε ήταν ο Παλάσιος. Ουδείς άλλος.

Ακόμα και ο φορμαρισμένος Αϊτόρ δεν είχε διάρκεια στην απόδοσή του. Οι δε αλλαγές ήταν σα να μην έγιναν.

Γενικά ο Παναθηναϊκός είναι άλλη ομάδα μακριά από τη Λεωφόρο και εκεί πρέπει να εστιάσει ο προπονητής του.