Σε αυτό που πρέπει να σταθούμε στην χθεσινή ΑΕΚ ήταν το ρίσκο Γιαννίκη να χρησιμοποιήσει στην βασική ενδεκάδα τον Μήτογλου και τον Ρότα.

Και λέω ρίσκο διότι σκεφτείτε αυτοί οι δυο παίκτες να μην πήγαιναν καλά. Η, η ομάδα να μην κέρδιζε. Με το καλημέρα ο ομογενής προπονητής θα είχε θέμα.

Κι όμως ο Γιαννίκης δικαιώθηκε με τις επιλογές του και έστειλε το μήνυμα στα αποδυτήρια ότι θα παίζουν οι καλύτεροι κι αυτοί που τα δίνουν όλα στις προπονήσεις.

Και -μεταξύ μας- για έναν νέο προπονητή που ανέλαβε τόσο μεγάλο φορτίο θέλει κότσια να κάνει αλλαγές με το καλημέρα. Και να παρουσιάζει μια ΑΕΚ χωρίς Αμραμπατ, Λε Ταλέκ, Μάνταλο, Τζαβέλλα και Μισελέν.

Το ντεμπούτο, λοιπόν, του Γιαννίκη ήταν πετυχημένο. Η ΑΕΚ πέτυχε μια δικαιότατη νίκη και άρεσε στον κόσμο της.

Είχε τα θέματά της στο μεσοαμυντικό κομμάτι κι αυτό είναι λογικό, αλλά σε γενικές γραμμές έβγαλε ένταση και πρέσαρε.

Η Ενωση έδειξε διάθεση για επιθετικό ποδόσφαιρο, έτρεξε και είχε καλές συνεργασίες. Όπως το πρώτο γκολ που προήλθε από την ικανότητα του Λιβάι Γκαρσία να τρυπάει την αντίπαλη άμυνα.

Αν ο Γιαννίκης καταφέρει σχετικά σύντομα να δέσει την ομάδα στον χώρο της μεσαίας γραμμής η ΑΕΚ θα είναι πιο δυνατή.

Το κλειδί είναι να βρει το δίδυμο που ταιριάζει μεταξύ του μπροστά από τα σέντερ μπακ. Ο Σιμόες ήταν καλός, όχι όμως και ο Σιμάνσκι.

Επιθετικά η ΑΕΚ έχει πολλές λύσεις. Και από τα άκρα και από τον άξονα.