Ο αγώνας της Μαδρίτης δεν είχε καμία σχέση με αυτόν του Μονάχου.

Κέρδισε η ομάδα που ήταν φαβορί και θα επαναληφθεί ο τελικός του 2014 που η Ρεάλ είχε νικήσει την Ατλέτικο.

Δεν άξιζε στην Μάντσεστερ Σίτι να παίξει στο Μιλάνο.

Η εμφάνισή της ήταν κατώτερη του αναμενομένου και στα δύο ματς.

Μετά το γκολ του Μπέιλ περίμενα από τους Άγγλους να ανεβάσουν τον ρυθμό και ειδικά στο β΄ ημίχρονο να πιέσουν τους Ισπανούς για την ισοφάριση.

Δεν το έκαναν, διότι είχαν τον φόβο μήπως δεχθούν το δεύτερο γκολ που θα τους τελείωνε.

Κι αυτός ο φόβος πηγάζει από τις γνωστές αμυντικές αδυναμίες αυτής της ομάδας.

Έχει πολλές δυνατότητες από το κέντρο και μπροστά, όμως πίσω υπάρχει σοβαρό πρόβλημα…

Πάντως, χωρίς τόλμη και ρίσκο δεν γίνεται να προχωρήσεις στο επόμενο βήμα.

Η Σίτι σεβάστηκε πολύ περισσότερο την Ρεάλ, η οποία είχε προβλήματα στην άμυνά της κι αυτό φάνηκε μετά την αλλαγή του κουρασμένου Τουρέ.

Χωρίς οργανωτή ανέλαβε πρωτοβουλίες ο Αγουέρο, ο οποίος γύριζε στο κέντρο για να πάρει τη  μπάλα και μαζί με τον Στέρλινγκ δημιουργούσαν προϋποθέσεις καλών επιθετικών προσπαθειών.

Αυτό έπρεπε να είχε γίνει πολύ πιο πριν, έτσι ώστε η ομάδα του Πελεγκρίνι να είχε περισσότερο χρόνο για το 1-1, συν ότι θα κρατούσε τους Ισπανούς πιο πίσω.

Σε κάθε περίπτωση η Σίτι δεν έπεισε ότι ήταν ανώτερη από την αντίπαλό της και πιστεύω ότι πρέπει να είναι ικανοποιημένη που συμμετείχε στα ημιτελικά.

Η Ρεάλ δεν εντυπωσίασε, όμως εξακολουθεί να είναι μια μεγάλη ομάδα με παίκτες ιδιαίτερους που ξέρουν να κάνουν τη διαφορά.

Η φανέλα της είναι βαριά, διαθέτει τεράστια εμπειρία και μέσα στο σπίτι της έχει μάθει να είναι το αφεντικό.

Από την αρχή πήρε τα ηνία του ματς, έχασε ευκαιρίες, πέτυχε αυτό που ήθελε και στη συνέχεια αγωνίστηκε ισορροπημένα.

Ο Ζιντάν έδειξε ωριμότητα στο πώς επιβάλλεται να διαχειριστεί προπονητικά ένα τέτοιο ματς και απέφυγε να κάνει το κέφι της εξέδρας που διψάει για θέαμα και πολλά γκολ.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και η Ρεάλ έκανε αυτό που έπρεπε για να μην έχει την τύχη της Μπαρτσελόνα και της Μπάγερν.

Στο ποδόσφαιρο μετράει και η παραμικρή λεπτομέρεια, διότι γίνονται τα πάντα.

Εδώ από το πουθενά λίγο ήθελε για να σκοράρει ο Αγουέρο με την περίεργη τροχιά που πήρε η μπάλα στο σουτ του Αργεντίνου έξω από την περιοχή του Νάβας.

Δεν την έπαιρνε την Ρεάλ να υποτιμήσει την αντίπαλό της, ούτε να δείξει αλαζονική συμπεριφορά όπως έχει κάνει στο παρελθόν.

Και θα με θυμηθείτε ότι στον τελικό με την σκληροτράχηλη Ατλέτικο θα παίξει ανάλογα.

Πιο κλειστά και μαζεμένα, διότι η ομάδα του Σιμεόνε παίζει πολύ στην κόντρα.

Μέχρι τότε θα τα ξαναπούμε για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.