Και οι πέτρες ξέρουν ότι είμαι Αγγλόφιλος. Αυτό, όμως δεν σημαίνει ότι θα κάνω το άσπρο μαύρο.

Ούτε χάρηκα για την πρόκριση της Αγγλίας στον τελικό του EURO με ένα πέναλτι που σε καμία περίπτωση δεν ήταν.

Το είδα και το ξαναείδα πολλές φορές. Πουθενά δεν μπορώ να βρω έστω μία δικαιολογία για τον διαιτητή.

Κι απορώ με τους χειριστές του VAR. Λες και ήθελαν να σπρώξουν την Αγγλία σε βάρος της Δανίας.

Ο Στέρλινγκ έπεσε μόνος του. Ούτε σπρώχτηκε, ούτε δέχθηκε κλωτσιά. Είναι ολοκάθαρη η φάση και πρόκειται για αλλοίωση αποτελέσματος.

Κι αν η Αγγλία το σηκώσει δεν θα είναι λίγοι αυτοί που θα επικαλούνται αυτό το πέναλτι όπως και στον τελικό του Μουντιάλ το 1966 με την τότε Δυτική Γερμανία. Αν, δηλαδή, στο σουτ του Τζεφ Χαρστ η μπάλα είχε περάσει η, όχι την γραμμή της εστίας.

Και κάτι άλλο. Λίγο πριν γίνει η φάση του πέναλτι στον αγωνιστικό χώρο υπήρχαν δυο μπάλες. (δείτε εδώ)

Κι όμως ούτε ο διαιτητής, ούτε ο βοηθός διέκοψαν τον αγώνα. Απαράδεκτο.

Σκεφτείτε να το βλέπαμε αυτό στο δικό μας πρωτάθλημα και να υπήρχε η ίδια εξέλιξη. Το πέναλτι ακόμα δεν θα είχε εκτελεστεί…

Η Αγγλία ήταν καλύτερη και θα μπορούσε να είχε προκριθεί χωρίς να χρειαστεί η παράταση.

Σαφώς ήταν πολύ πιο ομάδα από τους Δανούς που προσωπικά τους περίμενα πιο δυνατούς.

Οι πάντες, όμως, ασχολούνται με τη φάση του πέναλτι κι έχουν δίκιο.

Θα ανοίξει πολύ μεγάλη συζήτηση για το VAR, διότι από μία απόφαση θα κριθεί ένας ευρωπαϊκός τίτλος.

Αν δεν δινόταν η εσχάτη των ποινών ουδείς μπορεί να ξέρει τι θα γινόταν στην παράταση και στην διαδικασία των πέναλτι. Στη θέση της Αγγλίας ίσως να βρισκόταν η Δανία…