Πριν το ματς με τη Λαμία είχα γράψει ότι θα είναι λάθος του Μαρτίνς να χρησιμοποιήσει τη βασική ομάδα ενόψει Αρσεναλ. Διότι δεν μπορεί να ξέρει τι του ξημερώνει με τραυματισμούς. Και σε αυτό το ματς ο Πορτογάλος έχασε τον Μπα και όλη η ομάδα έγινε άνω κάτω.

Γιατί; Από τα τέσσερα στόπερ, δηλαδή τους Σεμέδο, Μπα, Αβραάμ και Σισέ (έφυγε δανεικός στη Σεντ Ετιέν) χθες έπαιξαν ο Παπασταθόπουλος και ο αμυντικός χαφ Εμβιλά.

Έτσι, στα χαφ φάνηκε το κενό του Γάλλου και ο Καμαρά αντί να παίξει τον γνωστό του ρόλο αναγκάστηκε να συνδράμει αμυντικά ως στήριγμα στον Μπουχαλάκη. 

Αν βάλετε και τον κακό Σα, τον αρνητικό Ρέαμπτσιουκ και τον πολύ λίγο Βαλμπουενά, ε, τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει γιατί ο Ολυμπιακός γνώρισε την ήττα με 3-1.

Και πάλι, όμως, οι ερυθρόλευκοι θα μπορούσαν να είχαν ένα καλύτερο αποτέλεσμα.

Πώς; Όταν στο 39 ο Μασούρας δεν έδωσε τη μπάλα δίπλα του στον ολομόναχο Ελ Αραμπί να ισοφαρίσει κι όταν μετά το 1-1 ο Μαροκινός έχασε την σούπερ ευκαιρία για το 2-1.

‘Έχουμε πει πολλές φορές. Το ποδόσφαιρο είναι στιγμές. Από την κορυφή μπορείς να βρεθείς στον βυθό.

Το ματς στράβωσε για τον Ολυμπιακό πριν καν ξεκινήσει.

Δεν θεωρώ την Αρσεναλ κάτι το φοβερό. Και δικαιώθηκα γι’ αυτά που έγραφα και έλεγα στην εκπομπή μου στον Real Fm για την άμυνά της. Μεγάλοι γκαφατζήδες.

Αν ο Ολυμπιακός ήταν πλήρης και την πίεζε πιο πολύ τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Από τη μέση και μπροστά οι Λονδρέζοι παίζουν καλά και γρήγορα. Πίσω, όμως, βράστα Χαράλαμπε. Γι’ αυτό και βρίσκονται εκεί που βρίσκονται στο πρωτάθλημα.

Στο Καραϊσκάκη, όμως, πήραν περισσότερα από αυτά που περίμεναν και τώρα είναι καβάλα στο άλογο.

Και για να τα λέμε όλα, πέρα από τις όποιες ευθύνες του Μαρτίνς, τους τραυματισμούς και την κακή απόδοση βασικών παικτών ο Ολυμπιακός είναι πολύ κουρασμένος.

Και ίσως το πιο σημαντικό. Δεν είδα χθες “φωτιά και τσεκούρι” για την πρόκριση. Πολύ soft για τέτοιο μεγάλο παιχνίδι.