Στον Πάμπλο Γκαρσία δεν αρέσουν τα πολλά λόγια. Και πληροφορήθηκα ότι χθες αναγκάστηκε να μείνει μόνος του με τους ποδοσφαιριστές και τους μίλησε περισσότερο από μισή ώρα.

Ειπώθηκαν πολλά από τον Ουρουγουανό για τον οποίο ο καθένας μπορεί να καταλάβει τη δύσκολη θέση που βρίσκεται.

Προσωπικά δεν θα τον κρίνω τώρα, αν και έχω γράψει ότι για εμένα ο Γκαρσία θα έπρεπε να ξεκινήσει από χαμηλά.

Τέλος πάντων. Αυτό είναι καθαρά προσωπικό του θέμα.

Αλλά από τη στιγμή που αποφάσισε να πάρει αυτό το ρίσκο καλά θα κάνει να είναι ο Πάμπλο. Να μη ρίχνει τόσο νερό στο κρασί του.

Διότι αυτό μαθαίνω. Θα πετύχει μόνο αν δείξει τον πραγματικό του εαυτό.

Τον Γκαρσία που δεν συμβιβάζεται και δεν καταλαβαίνει τίποτα. Μόνο έτσι θα τον νιώσουν για τα καλά όλοι μέσα στον ΠΑΟΚ και ιδιαίτερα οι παίκτες.

Δεν ξέρω αν ο Ουρουγουανός έχει ικανότητες σαν προπονητής. θα πρέπει να τον δω σε βάθος χρόνου. Και κυρίως όταν αρχίζει να βάζει τη σφραγίδα του. Σε σχηματισμούς, τακτική και επιλογή προσώπων.

Κι όταν φυσικά ο ΠΑΟΚ σταματήσει να παίζει σαν γατάκι. Στο δεύτερο ημίχρονο με τον Αρη και μέχρι να γίνει το 0-2 ο ΠΑΟΚ τα έπαιξε όλα για όλα, ήταν εκτεθειμένος αμυντικά, όμως έβγαλε ψυχή, έτρεξε, πάλεψε.

Αυτόν τον ΠΑΟΚ θέλει  να βλέπει ο κόσμος του. Να παίζει  με ένταση σε όλο το ματς και όχι όταν υπάρχει ανάγκη.

Ο Γκαρσία θα πετύχει μόνο αν καταφέρει να ενώσει 100% τα αποδυτήρια και περάσει στους παίκτες το μήνυμα ότι το DNA της ομάδας είναι να βγάζει δυναμισμό και νοοτροπία νικήτριας.

Και πάνω απ’ όλα όταν ο Λατίνος πάρει τη μεγάλη απόφαση να ρίξει μπουνιά στο μαχαίρι και να έρθει σε σύγκρουση με τις εσωτερικές παθογένειες στην ομάδα που αποδεδειγμένα αγαπά.