Ο Παναθηναϊκός γνώρισε στο Αγρίνιο την πρώτη του ήττα μέσα στο 2021 για το πρωτάθλημα (είχε χάσει στο ίδιο γήπεδο από τον ΠΑΣ για το κύπελλο), όμως στο δεύτερο ημίχρονο δικαιολόγησε το όνομά του.

Για ένα 20λεπτο, μάλιστα, ήταν Παναθηναϊκός από τα παλιά. Ο καλύτερος Παναθηναϊκός του Μπόλονι.

Κυκλοφόρησε τη μπάλα με ταχύτητα και σωστά, πίεσε ασφυκτικά τον Παναιτωλικό, έχασε μεγάλες ευκαιρίες και ασφαλώς δικαιούτο την ισοφάριση.

Εκτιμώ ότι αν είχε γίνει σχετικά γρήγορα το 1-1 το μομέντουμ του ματς έδειχνε τους πράσινους.

Ποιο, λοιπόν, είναι το συμπέρασμα που βγαίνει από αυτόν τον αγώνα; Ότι αυτή η ομάδα έχει δυνατότητες να παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο.

Δεν το κάνει γιατί αυτή είναι η φιλοσοφία του προπονητή της. Να παίζει σφιχτά. Να σκοράρει και να γυρίζει πίσω.

Ενώ χθες που από το 6ο λεπτό δέχθηκε γκολ τουλάχιστον στο δεύτερο ημίχρονο αντέδρασε. Έδειξε χαρακτήρα. Έπαιξε με αυτοπεποίθηση.

Δεν τα κατάφερε, όμως τα έδωσε όλα. Και έπεσε σε έναν εκπληκτικό τερματοφύλακα, τον Μελίσσα.

Άρα, ο αγώνας του Αγρινίου πρέπει να γίνει μάθημα στον Μπόλονι. Να αρχίσει να απελευθερώνει τους παίκτες του, έτσι ώστε να δείξουν στο γήπεδο αυτά που ξέρουν και μπορούν.

Ο Παναθηναϊκός πρέπει να αγωνίζεται όπως χθες στο δεύτερο ημίχρονο. Σε κανέναν δεν αρέσει να παίζει συνέχεια πίσω από τη μπάλα.

Σύμφωνα με την χθεσινή εικόνα ο Μπόλονι και κατ’ επέκταση οι παίκτες του αδικούν τους εαυτούς τους, διότι έχουν να δώσουν πράγματα.