Ένα παιχνίδι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού είναι πάντα ντέρμπι. Ανεξάρτητα σε τι κατάσταση βρίσκονται οι ομάδες. Αγωνιστικά, οικονομικά, διοικητικά.

Δεν το συζητάμε ότι ο Ολυμπιακός υπερτερεί σε όλα, όμως ο Παναθηναϊκός τον κοντράρει. Γιατί σε αυτά τα ματς παίζει πολύ αυτό που λέμε φανέλα και γόητρο.

Ο αυριανός αγώνας αποκτά ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τη στιγμή που θα απουσιάσουν τρεις υπερπολύτιμοι παίκτες των ερυθρόλευκων. Οι Βαλμπουενά, Χασάν και Ελ Αραμπί.

Ο Ολυμπιακός θα είναι πληγωμένος – δύσκολα να αγωνιστεί και ο Χολέμπας – και ο Μαρτίνς καλείται να το διαχειριστεί. Και με το πώς θα κατεβάσει την ομάδα ( 4-3-3 η, 4-2- 3- 1) και με τις επιλογές σε πρόσωπα (αν ξεκινήσει φορ ο Σουντανί).

Σε ανάλογες καταστάσεις ο Ολυμπιακός έχει βρει τον τρόπο να ανταποκρίνεται. Να μένει όρθιος και να βγαίνει δυνατός. Αυτό πρέπει να κάνει και τώρα.

Για εμένα μπορεί να τα καταφέρει. Εξακολουθώ να τον θεωρώ φαβορί, διότι διαθέτει λύσεις, είναι ανώτερη ομάδα και πολύ καλύτερα δουλεμένη. Συν ότι παίζει στο σπίτι του.

Ο Παναθηναϊκός ψάχνει την επανεκκίνησή του. Θεωρώ ότι είναι ευκαιρία για τους πράσινους να πάρουν ένα τέτοιο αποτέλεσμα που θα τους δώσει την ψυχολογική ώθηση να βρουν τα πατήματά τους, τον εαυτό τους και να δείξουν στη συνέχεια τι ψάρια πιάνουν.

Ανεξάρτητα τις δεδομένες απουσίες του Ολυμπιακού εκτιμώ ότι αυτό το ντέρμπι είναι το ματς που έρχεται στο πράσινο στρατόπεδο την κατάλληλη στιγμή. Μπας και κάποιοι παίκτες συνειδητοποιήσουν σε ποια ομάδα βρίσκονται. Ίσως και να χρειάζονται ένα «ηλεκτροσόκ»…

Γιατί, όπως υποστηρίζω διαχρονικά, σε τέτοιους αγώνες τα συστήματα και οι τακτικές των προπονητών έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Όλα αρχίζουν από το πόσο θα γυαλίζει το μάτι των παικτών.