Ωραία η χθεσινή βραδιά. Και σε ποδόσφαιρο και σε μπάσκετ. Και μακάρι η συνέχεια να είναι ανάλογη. 

Πρώτα θα σταθώ στον ΠΑΟΚ και στο φοβερό 20λεπτο του δευτέρου ημιχρόνου που το 0-1 το μετέτρεψε σε 4-1. Ο Δικέφαλος ήταν ηφαίστειο. Το κάτι άλλο. Φουλ επιθετικό ποδόσφαιρο.

Σαφώς έπαιξε ρόλο το πολύ γρήγορο γκολ. Η ισοφάριση αιφνιδίασε τους Ολλανδούς που ξαφνικά βρέθηκαν να χάνουν 2-1 κι από εκεί και πέρα πέταξαν λευκή πετσέτα. Τόσο καλός ήταν ο ΠΑΟΚ.

Όχι μόνο ο Τζόλης που αντικατέστησε τον Μπίσεσβαρ και ο Σφιντέρσκι ο οποίος πήρε τη θέση του Τσόλακ. Όλοι οι παίκτες.

Λες και στην ανάπαυλα τους κτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Μπήκαν μέσα σαν σκυλιά κι έκαναν ό,τι ήθελαν. Ένας ΠΑΟΚ να τον πίνεις στο ποτήρι.

Το οξύμωρο είναι ότι στα πρώτα 45 λεπτά ο αγώνας ήταν ισορροπημένος και η Αϊντχόφεν φαινόταν να πατούσε καλύτερα.

Ήταν διαβασμένη και δημιούργησε προβλήματα στην κυκλοφορία του ΠΑΟΚ. Προηγήθηκε με το πέναλτι κι όλα έδειχναν ζόρικο δεύτερο ημίχρονο για τον ΠΑΟΚ.

Τα πάντα, όμως, άλλαξαν. Ο ΠΑΟΚ έπαιξε πολύ μεγάλη μπάλα και άφησε υποσχέσεις. Οι οπαδοί του αποθεώνουν τον Γκαρσία, αλλά καλά θα κάνουν να κρατάνε μικρό καλάθι, διότι ακόμα είναι νωρίς για τον Ουρουγουανό.

Η ΑΕΚ είχε πιο εύκολο έργο, όμως η νίκη της ήταν σημαντική για πολλούς λόγους. Και κυρίως ψυχολογικούς.

Αυτό που μου άρεσε ήταν ότι η Ενωση έπαιξε μπροστά με τους Λιβάγια και Τάνκοβιτς. Δυο παίκτες ίδιας σχεδόν κοπής. Και χωρίς κλασικό φορ.

Μια χαρά ανταποκρίθηκαν, σκόραραν κι έφτιαξαν μια δυνατή τριπλέτα με τον Μάνταλο που αγωνίστηκε στη φυσική του θέση και ήταν αρχηγός με τη σημασία της λέξης.

Ο ασθενής Καρέρα από το σπίτι του έμεινε ενθουσιασμένος και είναι λογικό, διότι πλέον έχει κι άλλες λύσεις. Και με τους Ανσαριφάρντ, Ολιβέιρα, Γκαρσία, Μαχαίρα μπορεί να παντρέψει διάφορα σχήματα.

Είπαμε, η φετινή ΑΕΚ είναι πιο πλήρης και ο προπονητής μπορεί να κινηθεί ανάλογα. Το θέμα είναι η ΑΕΚ να βρει την ταυτότητά της και κάποιοι παίκτες, όπως ο Λιβάγια, να δώσουν αυτό που αποδεδειγμένα μπορούν.