Θα ήταν έκπληξη να βλέπαμε την εθνική μας σε καλή κατάσταση μετά από απραξία 10 μηνών. Και σε μια περίοδο που η πανδημία του κορονοϊού έχει επηρεάσει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο σε μεγάλο βαθμό.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποφύγουμε την κριτική στους παίκτες και τον προπονητή. Όχι τόσο για το 0-0 στην Λιουμπλιάνα, που σε συνδυασμό με το ισόπαλο αποτέλεσμα του άλλου ζευγαριού (Μολδαβια-Κόσοβο 1-1) είναι θετικό, όσο για την εμφάνιση της ομάδας στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς.

Κατ’ αρχάς το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα μπήκε στον αγώνα μετά το 25΄. Μέχρι τότε άφησε τους Σλοβένους να κάνουν παιχνίδι και οι παίκτες μας είχαν θέμα προσαρμογής. Έκαναν πολλά λάθη, έπαιζαν παράλληλο ποδόσφαιρο και ήταν τελείως ακίνδυνοι.

Σιγά σιγά άρχισαν να παίρνουν μέτρα και να παίζουν περισσότερο από τα άκρα. Σε μια δυο περιπτώσεις, μάλιστα, η εθνική μας βρέθηκε κοντά στο γκολ.

Η αλήθεια είναι ότι από εκεί και πέρα περιόρισε την μετριότατη αντίπαλό της, είχε τον έλεγχο του αγώνα, όμως υστέρησε πολύ στο κομμάτι της δημιουργίας και δεν έπεισε ότι της άξιζε το διπλό. Ίσα ίσα που προς το τέλος του αγώνα οι Σλοβένοι ήταν αυτοί που έχασαν μια κλασική ευκαιρία να πάρουν το τρίποντο και μια ανέλπιστη νίκη.

Ο Φαν Σιπ για μια ακόμη φορά αιφνιδίασε με τις αλλαγές του. Δικαιώθηκε στο αμυντικό κομμάτι που δεν είχαμε προβλήματα, όμως είχαμε σοβαρό θέμα στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Για εμένα κακώς έπαιξαν μαζί Ζέκα και Κουρμπέλης. Δυο παίκτες που είναι κλασικά 6άρια. Στη θέση του ενός έπρεπε να ξεκινήσει ο Μπουχαλάκης, ο οποίος έχει τις ικανότητες να απλώσει το παιχνίδι.

Η εθνική μας  αναγκαστικά έπαιζε με βαθιές μπαλιές από πίσω κι αυτός που είχε αναλάβει τον ρόλο να σπρώξει τη μπάλα ήταν ο Σιόβας. Από της στιγμή που ο Ολλανδός τεχνικός έβλεπε την αδυναμία των Σλοβένων να κρατήσουν μπάλα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει σαν αλλαγή τον Μπουχαλάκη, έτσι ώστε η ομάδα μας να αποκτούσε οντότητα στο κέντρο.

Κι ασφαλώς περίμενα την είσοδο του Φορτούνη, ο οποίος θα έδινε άλλη πνοή και σαφώς δημιουργικότητα. Είτε με κάθετες, είτε με προσωπικές ενέργειες. Η απουσία του ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή. Ομάδα χωρίς δημιουργικά χαφ δεν πάει πουθενά.

Αυτά ήταν τα δυο μεγάλα λάθη του ξένου προπονητή, ο οποίος γενικά άργησε στις αλλαγές και δεν έδειξε αντανακλαστικά. Δεν μπορώ να ξέρω αν αυτό είναι προϊόν σχεδίου λόγω και του σημερινού ματς στο Κόσοβο.

Αλλά όπως και το κάνουμε ήταν ευκαιρία για την εθνική μας να πάρει τους τρεις βαθμούς. Κι όταν διαθέτεις όπλα σαν τον Φορτούνη δεν τα αφήνεις στον πάγκο. Ειδικά με τόσο αρνητικούς τους Μπακασέτα, Μάνταλο. Απέτυχαν να βοηθήσουν την ομάδα στον βαθμό που έχουν δείξει ότι μπορούν.

Η παρουσία τους έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αρνητική εικόνα. Ιδιαίτερα του δευτέρου ημιχρόνου που η ομάδα γενικά ψαχνόταν. Δεν πατούσε καλά κι όσο περνούσε η ώρα γέμιζε με άγχος.

Ο αποψινός αγώνας στην Πρίστινα θα είναι καθοριστικός για τη συνέχεια του Nations League και η εθνική οφείλει να δείξει άλλο πρόσωπο. Να βγάλει ένταση στο παιχνίδι της, να παίξει πολύ πιο επιθετικά και να είναι το αφεντικό του ματς με όλη τη σημασία της λέξης. Δεν θα έχει, άλλωστε, αντίπαλο ένα θηρίο…