Πολύ δύσκολη ήταν η νίκη του Ολυμπιακού στην Θεσσαλονίκη σε βάρος του Άρη και αποδεικνύεται στην πράξη ότι η ψαλίδα έχει αρχίσει να κλείνει.

Τόσο ο Άρης όσο η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ έχουν κάνει μεγάλη προσπάθεια να ισχυροποιηθούν στον βαθμό που γίνεται και η λογική λέει ότι σε ένα με δύο χρόνια ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να «φτύσουν αίμα» για να κατακτήσουν το πρωτάθλημα.

Όλος ο κόσμος, ακόμα και οι υγιώς σκεπτόμενοι οπαδοί των δύο αυτών ομάδων έχουν κουραστεί από τα ίδια και τα ίδια.

Μακάρι να έρθει η ώρα που θα ζήσουμε πολύ περισσότερα ντέρμπι και το ελληνικό μπάσκετ να αποκτήσει μια άγρια ομορφιά.

Ο δρόμος έχει ανοίξει και στον ορίζοντα φαίνεται ότι κάτι το διαφορετικό έρχεται…

Προχθές στο Αλεξάνδρειο ο Άρης έπαιξε στα ίσα τον Ολυμπιακό.

Στο τέταρτο δεκάλεπτο βρέθηκε μπροστά στο σκορ και έχασε διότι ακόμα δεν είναι έτοιμος για την υπέρβαση.

Το θέμα δεν είναι οικονομικό, διότι η νέα διοίκηση διαθέτει χρήμα.

Χρειάζονται, όμως ξένοι πολύ υψηλού επιπέδου και Έλληνες που από τη μία να ξέρουν ποια φανέλα φοράνε κι από την άλλη να το λέει η καρδιά τους.

Όπως στον ΠΑΟΚ που δεν έχουν τις οικονομικές δυνατότητες του Άρη, όμως ο Μαρκόπουλος και οι παίκτες του το πάλεψαν και στο παραπέντε έχασαν από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό και, μάλιστα, εκτός έδρας.

Αλλά και η ΑΕΚ στο πρόσφατο ματς με τους ερυθρόλευκους ήταν πολύ δυνατή και είχε την ευκαιρία της να πάρει τον αγώνα.

Ο Ζντοβτς είναι φιλόδοξος και όταν έχει αφεντικό τον Αγγελόπουλο πολύ καλά κάνει και δηλώνει ότι θέλει να κτυπήσει τον τίτλο από τώρα. Τι έχει να χάσει;

Ο Ολυμπιακός έπρεπε να ζοριστεί σε βαθμό Ευρωλίγκας για να περάσει από το ΟΑΚΑ και την Θεσσαλονίκη και τώρα θα έχει τον πρώτο λόγο στα πλέι οφ λόγω έδρας.

Με τον Άρη η ομάδα του Σφαιρόπουλου δεν ήταν ιδιαίτερα καλή, παρουσίασε αδυναμίες στην άμυνα, όμως μίλησε η εμπειρία της και η ξεχωριστή ικανότητα κάποιων παικτών με πρώτο τον Σπανούλη.

Μου άρεσε πολύ η ατμόσφαιρα στο γήπεδο και το ιπποτικό χειροκρότημα των αρειανών στον τραυματισμό του Χάντερ.

Οι οπαδοί του Άρη έδειξαν επίπεδο κι επειδή είναι καθαρόαιμοι μπασκετικοί ξέρουν να δίνουν ένα άλλο χρώμα στο πρωτάθλημα.

Τους το εύχομαι ολόψυχα να επιστρέψουν αυτές οι αξέχαστες βραδιές που η ομάδα τους είχε μεγαλουργήσει και τα θέατρα έκλειναν γιατί οι Έλληνες και οι Ελληνίδες προτιμούσαν να απολαμβάνουν τον θεό Νίκο Γκάλη.