Δύο θέματα συζητά ο χώρος του ποδοσφαίρου. Πρώτα, βέβαια, να ξεκινήσει με το καλό το πρωτάθλημα και μετά ο διασυρμός που γνωρίζει ο Λευτέρης Αυγενάκης.

Ο Μελισσανίδης θέλει να του φορέσει ποδιά οικιακής βοηθού, η ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ τον άδειασαν κανονικά για τη μετάθεση των εκλογών της ΕΠΟ, ο ΠΑΟΚ τον έχει ισοπεδώσει, ο Παναθηναϊκός του έκλεισε την πόρτα για να πάει στο Κορωπί.

Αλλά κι εκτός ποδοσφαίρου ο Αυγενάκης ακούει τα εξ αμάξης για τους χειρισμούς του σε διάφορα θέματα. Από την ΕΟΚ, τον ΣΕΓΑΣ και τόσες άλλες ομοσπονδίες.

Είναι σπάνιο φαινόμενο ένας υφυπουργός αθλητισμού να δέχεται τόσα πυρά.

Και μιλάμε για πολύ αυστηρή κριτική. Σε τέτοιο βαθμό που είναι απαξιωτική.

Κι όμως το αυτί του Αυγενάκη δεν ιδρώνει.

Άλλος στη θέση του θα είχε παραιτηθεί εδώ και αρκετό καιρό.

Διότι από την αρχή, σχεδόν, της θητείας του έδειξε ότι ο άνθρωπος δεν το κατέχει το αντικείμενο. Είναι ακατάλληλος γι’ αυτή τη θέση.

Ένα άλλο πόστο ίσως να του ταίριαζε καλύτερα. Όχι, όμως, αυτό στον αθλητισμό. Μπάχαλο τα έχει κάνει.

Κι έτσι εξηγείται γιατί ο Μητσοτάκης τον έβαλε στο περιθώριο στην υπόθεση ΠΑΟΚ, Ξάνθης.

Τώρα το γιατί ο πρωθυπουργός τον ανέχεται ακόμα και τον κρατάει στην υπουργική καρέκλα είναι κάτι που το γνωρίζει ο ίδιος. Θα πρέπει, όμως, να ξέρει ότι κι αυτός είναι εκτεθειμένος. Και η πιάτσα λέει ένα σωρό και για τον ίδιο…

Τα λάθη είναι πολλά και επαναλαμβανόμενα. Ο Αυγενάκης βάζει συνεχώς αυτογκόλ.

Και μου προκαλεί εντύπωση πώς γίνεται τόσοι άνθρωποι δίπλα του να μην τον προστατεύουν.

Και το ωραίο είναι ότι ο υφυπουργός αθλητισμού έχει την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζει τα πάντα.

Και στην ουσία συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η ενημέρωση από τους στενούς συνεργάτες του είναι επιδερμική. Αν, βέβαια, κι αυτοί είναι γνώστες…

Είναι άσχετος με τα σοβαρά θέματα του ποδοσφαίρου και γενικότερα του αθλητισμού.

Και το δυσάρεστο είναι ότι όσο περνάει ο καιρός αντί να μαθαίνει κάποια πράγματα και να κινείται ανάλογα γίνεται ακόμα χειρότερος.

Με ό,τι αυτό συνεπάγεται κυρίως για το ποδόσφαιρο…