Σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση στο PAOK TV, ο Φερνάντο Βαρέλα συστήθηκε εκ νέου στον κόσμο του ΠΑΟΚ.

Αυτήν τη φορά αποκάλυψε άγνωστες πτυχές της προσωπικής του ζωής, όπως το θέμα της πατρότητας στην ηλικία των 16 που άλλαξε ολόκληρη την κοσμοθεωρία του.

Όπως σημειώνουν οι ασπρόμαυροι:

«Ξέρουμε τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μας ή μήπως νομίζουμε ότι τους ξέρουμε, αλλά είμαστε αρκετά χαμένοι στις δικές μας παράλληλες σκέψεις για ν’ ακούσουμε; Να δώσουμε σημασία. Η καραντίνα, αυτή η αναγκαστική παύση των συχνά εξουθενωτικών ρυθμών ζωής έχει και ορισμένα καλά.

Μας αναγκάζει να συστηθούμε ξανά με τον εαυτό μας. Να κοιτάξουμε μέσα μας, αλλά και μπροστά μας. Να δούμε και να δώσουμε σημασία στον άνθρωπο πίσω από τον επαγγελματία, διότι στη δύσκολη στιγμή, όλοι είμαστε ακριβώς το ίδιο. Ανησυχούμε για την οικογένειά μας, τους φίλους μας, μας λείπουν οι πραγματικά δικοί μας, καταλαβαίνουμε τι όντως αγαπάμε και δεν το έχουμε απλώς συνηθίσει.

Γι’ αυτό κι εμείς συνομιλήσαμε με τον Φερνάντο κι όχι τον Βαρέλα . Για ν’ ακούσουμε τη δική του ιστορία ζωής, τα δικά του προβλήματα κι ανησυχίες. Το πως μεγάλωσε, πως άλλαξε τη ζωή του η πατρότητα και το ποδόσφαιρο…

Μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Ήμουν δεκαέξι χρονών, το να είσαι  πατέρας σε αυτή την ηλικία δεν είναι εύκολο. Μίλησα με την οικογένεια μου καθώς το παιδί μου θα έπρεπε να έχει φαγητό, ρούχα, να πάει στον παιδικό σταθμό. Έτσι αποφάσισα να σταματήσω το σχολείο και να δουλέψω καθώς το πιο σημαντικό στη ζωή είναι η οικογένεια. Πήρα αυτή την σκληρή απόφαση, ήταν δύσκολο για την οικογένεια μου να καταλάβει, αλλά μου είπαν ότι θα με στηρίξουν σε ό,τι και αν αποφασίσω και με ό,τι χρειάζομαι. Αυτά τα πράγματα όμως εμένα δεν μου άρεσαν. Δεν μου αρέσει να μου αγοράζουν πράγματα οι άλλοι. Αφού έχω δύο χέρια και δυο πόδια μπορώ να δουλέψω. Έτσι είπα στους γονείς μου ότι αυτό δεν είναι φυσιολογικό και θα πάω να δουλέψω. Θα αγοράζω εγώ τα πράγματα που χρειάζεται ο γιος μου. 

Η περίοδος αυτή, από τα 16 μέχρι τα 23-24 ήταν η πιο δύσκολη της ζωής μου. Ήταν δύσκολο να είσαι πατέρας σε αυτή την ηλικία.  Την πρώτη περίοδο δε μπορούσα να το πιστέψω, καθώς εγώ με την γυναίκα μου δεν ήμασταν μαζί εκείνη την περίοδο, είχαμε κάποια προβλήματα και είχαμε χωρίσει για λίγο. Έμεινε εννέα μήνες μόνη της, δεν ήξερα ότι είχε το παιδί μας στην κοιλιά της. Νομίζω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεσαι την βοήθεια των φίλων και των συγγενών σου. Ο ξάδερφος μου ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για εμένα. Με βοήθησε πολύ, μου είπε ότι πρέπει να δούμε τον γιο σου και να βοηθήσουμε σε όλα. Για αυτό του είμαι ευγνώμων και ό,τι και αν κάνω δεν θα ξεπληρώσω ποτέ τα όσα μου έδωσε». 

Για την πρώτη του δουλειά: «Ναι, η πρώτη μου δουλειά ήταν σε μια πορτογαλική πιτσαρία που λεγόταν Telepizza. Στην Πορτογαλία πηγαίνεις εκεί ή στα Mc Donalds’, αν θες να δουλέψεις σε μια τέτοια ηλικία. Εκεί αποφασίσαμε να δουλέψουμε με την γυναίκα μου, εγώ ήμουν σχεδόν 17 τότε. Αυτά που έζησα εκεί θα τα θυμάμαι για πάντα. Ήταν φανταστικά. Ξεκινούσαμε να δουλεύουμε στις 10:00, τελειώναμε στις 00:00 το βράδυ, πηγαίναμε σπίτι με τα πόδια. Φτάναμε στο σπίτι 01:00 ή 2:00 το βράδυ, γελούσαμε και το απολαμβάναμε». 

Για το πως έγινε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής: «Είχαμε μεγάλη βοήθεια από την οικογένεια μου αλλά και από την οικογένεια της συζύγου μου. Κάποια στιγμή ήρθε ο πεθερός μου και με ρώτησε αν θέλω να ακολουθήσω επαγγελματικά το ποδόσφαιρο ή να μείνω στην πιτσαρία.Τότε του είπα ότι με ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο και έκτοτε ανέλαβε αυτός να προσέχει τον γιο μου. Δεν μπορούσε να συνδυαστεί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο με την πιτσαρία. Το έκανα ουσιαστικά από τα 16, μέχρι να έρθει το πρώτο μου συμβόλαιο στα 20».