Θα είμαι ο τελευταίος που θα βγω να “πυροβολήσω” τον Ρικ Πιτίνο. Και σαφώς μου προκαλεί πολύ άσχημη εντύπωση να διαβάζω τόσο πολλά απαξιωτικά σχόλια.

Κάντε την κριτική σας, αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι δυνατόν να βγάζετε άχρηστο έναν προπονητή που έχει αναγνωριστεί από ολόκληρο τον μπασκετικό πλανήτη. Είναι ιεροσυλία.

Εννοείται ότι σε καμία περίπτωση δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω τον Πιτίνο για την άθλια εικόνα του Παναθηναϊκού. Προπονητής είναι κι έχει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί.

Το σίγουρο είναι ότι δεν έχει ξεχάσει το μπάσκετ και την προπονητική. Άρα, το θέμα είναι στην επικοινωνία που έχει με τους παίκτες.

Αν κρίνω από την παρουσία των περισσότερων μάλλον έχει χαθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ τους.

Οι μπασκετμπολίστες του Τριφυλλιού δεν παίζουν πια για τον εαυτό τους, ούτε για την ομάδα και τον προπονητή.

Κι ο Πιτίνο καλείται να δει τι θα κάνει. Πώς θα το αντιμετωπίσει, διότι ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει να μείνει και εκτός 8άδας.

Δεν το συζητάμε ότι και οι παίκτες οφείλουν να κάνουν τη δική τους προσπάθεια, όμως όλα αρχίζουν από τον προπονητή.

Δεν πάει, πάντως, πολύς καιρός που ο Πιτίνο είχε δηλώσει ότι η ομάδα διαθέτει μόλις 6-7 παίκτες επιπέδου  Ευρωλίγκας. Κι ίσως αυτό να είναι η απάντηση στην καθίζηση των πράσινων.

Για εμένα το πρόβλημα είναι καθαρά ψυχολογικό. Εντάξει, η κακή άμυνα και τα θέματα κάτω από το καλάθι. Επιθετικά τουλάχιστον ο Παναθηναϊκός πήγαινε πολύ καλα. Τώρα πάει κι αυτό. Απλά η ομάδα δεν βλέπεται και επιβάλλεται να αντιδράσει με τον ίδιο προπονητή και τους ίδιους παίκτες.

Αpό τη στιγμή που είναι επαγγελματίες και καλοπληρώνονται έχουν υποχρέωση απέναντι στο κλαμπ και τον κόσμο να γυρίσουν τον διακόπτη.

Να κοιταχτούν στον καθρέπτη και να κάνουν μια μεγάλη συζήτηση με τον Πιτίνο που να ειπωθούν τα πάντα. Όσο σκληρά κι αν είναι. Να βγάλουν από μέσα τους την τοξικότητα και να κάνουν restart. Στον Παναθηναϊκό παίζουν.