Θα επιμείνω σε αυτά που έχω γράψει πρόσφατα ότι ο Ολυμπιακός θα μπορούσε χθες το βράδυ να έπαιζε τη δεύτερη κι όχι την τρίτη θέση στον όμιλό του.

Όπως και να έχει οι ερυθρόλευκοι άξιζαν να περάσουν και με το παραπάνω. Διαθέτουν πολύ καλύτερη ομάδα από αυτή του Ερυθρού Αστέρα.

Για εμένα η ομάδα της Σερβίας είναι από τις χειρότερες ευρωπαϊκές που έχω δει στο Καραϊσκάκη. Και θα ήταν κρίμα κι άδικο να αποκλειστεί ο Ολυμπιακός.

Θα σχολιάσει κάποιος ότι αν ο Αστέρας είχε ευστοχήσει στο πέναλτι η εξέλιξη του αγώνα ίσως να ήταν διαφορετική. Σωστό.

Σαν συνολική εικόνα, όμως, οι Σέρβοι στάθηκαν τυχεροί που έχασαν μόνο με 1-0. Έστω και με αυτό το πέναλτι που έκαναν από το πουθενά.

Ο Ολυμπιακός ήταν κλάσεις ανώτερος. Και το πιο σημαντικό ήταν ότι ο Μαρτίνς και οι παίκτες είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα και είχαν διαβάσει σωστά τον αντίπαλο.

Δεν στέκομαι τόσο στις 27 τελικές, διότι πολλές κατέληξαν άουτ κι έγιναν αρκετά σουτ.

Ο Ολυμπιακός, όμως, πέρα από την δεδομένη κατοχή είχε σωστή ανάπτυξη, πολύ καλές συνεργασίες και έδειξε πόσο ήθελε τη νίκη.

Είδαμε ζωντανό παιχνίδι. Έναν Ολυμπιακό επιθετικό που στις περισσότερες προσπάθειες του συμμετείχαν έξι κι επτά παίκτες. Δείγμα το πόσο καλά δουλεμένη είναι η ομάδα, συν, βέβαια, και την εξαιρετική φυσική κατάσταση.

Ναι μεν οι κόκκινοι έχουν δώσει πολλά ματς και είναι κουρασμένοι, όμως χθες το βράδυ νίκησαν τα πάντα επειδή πνευματικά ήταν καλά και πίστευαν στην πρόκριση. 

Ο κόσμος πρέπει να έμεινε ικανοποιημένος και να ξέρει ότι αυτόν τον Ολυμπιακό δεν πρέπει να τον φοβάται.

Αγωνιστικά η ομάδα εκπέμπει υγεία. Αυτό φαίνεται από το πώς παίζουν οι ποδοσφαιριστές και την χημεία που έχουν με τον προπονητή.

Σαφώς υπάρχει θέμα στο τελείωμα των φάσεων, αλλά ο Ολυμπιακός τρέχει, παίζει γρήγορα, τα δίνει όλα για το γκολ.

Μια ολοκληρωμένη ομάδα που χθες ήταν ασορτί με την μοναδική ατμόσφαιρα στο Καραϊσκάκη.

Υπάρχουν παιχνίδια, όπως με τον Αστέρα, που αυτόν τον Ολυμπιακό χαίρεσαι να τον βλέπεις. Οι γραμμές κοντά, καθαρό μυαλό, ωραία κυκλοφορία, ντρίμπλες από τον Ποντένσε, αλλαγές θέσεων, καλή αμυντική λειτουργία, πρεσάρισμα ψηλά όπου χρειαζόταν και επίθεση φωτιά.

Ό, τι ζητά κάθε φίλαθλος να βλέπει από την ομάδα του και να την απολαμβάνει.

Και σημειώστε ότι ο Μαρτίνς δεν είχε Φορτούνη, Βαλμπουενά κι αναγκάστηκε να κάνει αλχημείες.

Τα όποια προβλήματα και αδυναμίες σκεπάστηκαν από την ισορροπία που είχε ο Ολυμπιακός σαν ομάδα.