Τι ωραίο διήμερο στο μπάσκετ. Με τον Ολυμπιακό να κάνει παρέλαση στο Βερολίνο και τον Παναθηναϊκό να καθαρίζει μέσα στο Μόναχο. ΄

Ήταν η δεύτερη σερί εκτός έδρας νίκη για τους πράσινους μετά το Κάουνας.

Δεν το συζητάμε ότι όλα αυτά τα διπλά είναι σπουδαία για τις ομάδες μας. Ιδιαίτερα για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος έχασε τζάμπα ματς στο πόντο, χάρισε τον αγώνα με την Άλμπα στην Αθήνα κι όμως διατηρείται ψηλά.

Είναι φως φανάρι ότι το Τριφύλλι θα μπορούσε να ήταν ακόμα και πρώτο στη βαθμολογία.

Αυτό, πάντως, που μου άρεσε χθες και σήμερα είναι ότι είδα έναν Ολυμπιακό κι έναν Παναθηναϊκό από τα παλιά.

Τότε που δεν καταλάβαιναν από έδρες και ονόματα και έπαιρναν σχετικά εύκολα τους αγώνες.

Τόσο οι ερυθρόλευκοι όσο και οι πράσινοι ήταν καταπληκτικοί. Έπαιξαν όμορφο μπάσκετ και πήραν αυτό που τους άξιζε.

Ο Ολυμπιακός φαίνεται σιγά σιγά να βρίσκει τον ρυθμό του και δείχνει να έχει δυνατότητες για να συνέρθει και να ανέβει στην Ευρωλίγκα.

Το μεγάλο διπλό μέσα στη Μόσχα δεν ήταν φωτοβολίδα. Απλά ο Κεμζούρα και οι παίκτες του δεν ήταν έτοιμοι να το διαχειριστούν. Σιγά σιγά η ομάδα δένει και αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον

Ο δε Παναθηναϊκός είναι σε καλύτερο μομέντουμ και τώρα με τον Πιτίνο η λογική λέει ότι θα βελτιωθεί.

Τουλάχιστον σύμφωνα με αυτό που είδαμε πέρυσι. Ο Αμερικανός τεχνικός είχε βάλει τη σφραγίδα του κι αυτό ελπίζει να δει ο κόσμος της ομάδας.

Το ρόστερ είναι αρκετά δυνατό, ο Πιτίνο έχει λύσεις και εκτιμώ ότι γι’ αυτό δέχθηκε να αναλάβει ξανά την ομάδα.

Η φετινή Ευρωλίγκα είναι μια τεράστια ανηφόρα και η πρόκριση στην 8άδα χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και γερά κότσια.

Ας ελπίσουμε ότι οι «αιώνιοι» θα είναι ακόμα πιο ανταγωνιστικοί στη συνέχεια και θα πάρουν ανάλογες νίκες όπως οι τελευταίες στην Γερμανία.