Οφείλουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί για το σήμερα και κυρίως για το αύριο της εθνικής ομάδας. Να τη δούμε και τη Δευτέρα με τους Φινλανδούς για να βγάλουμε όσο το δυνατόν περισσότερα συμπεράσματα.

Αυτό, όμως, που ικανοποιεί τον κόσμο είναι ότι οι παίκτες που φορούν το εθνόσημο τα δίνουν όλα.

Προφανώς, καταλαβαίνουν ότι είναι μια χρυσή ευκαιρία να τους μάθουν και στο εξωτερικό. Άγχος δεν υφίσταται με την παρουσία κάποιων παλιών που χαλούσαν τη… μανέστρα και τα παιδιά αγωνίζονται απελευθερωμένα και προσπαθούν για το καλύτερο.

Με λίγα λόγια στην εθνική ομάδα υπάρχει υγεία.

Θα είμαι ο τελευταίος που θα αρχίσει να γράφει διθυράμβους για τον Φαν Σιπ. Και τον κάθε Φαν Σιπ. Θα περιμένω.

Αλλά θα είμαι άδικος και εμπαθής αν δεν τονίσω ότι η Ελλάδα δείχνει την εικόνα μιας κανονικής και σύγχρονης εθνικής ομάδας, η οποία έχει επιθετική διάθεση και παίζει ωραίο ποδόσφαιρο.

Όπως και χθες στην Αρμενία. Το 0-1 είναι φτωχό για τους διεθνείς μας, οι οποίοι έτρεξαν πολύ, έβγαλαν ενέργεια, έβαλαν τα πόδια τους στη φωτιά, είχαν σωστές συνεργασίες και έχασαν ένα σωρό ευκαιρίες για να πετύχουν περισσότερα τέρματα.

Ο Γιαννούλης από αριστερά και ο Λημνιός από δεξιά βρίσκονται σε τρομερή κατάσταση και η εθνική,  επιτέλους, παίζει από τα άκρα.

Είναι γρήγορη, πατάει περιοχή και μπορεί να σκοράρει με αρκετούς παίκτες.

Στα δικά μου μάτια εξαιρετικές περιπτώσεις είναι ο Δώνης και ο Μασούρας. Ιδιαίτερα ο δεύτερος προσαρμόζεται πολύ εύκολα σε θέματα τακτικής και παίρνει σωστές τοποθετήσεις απέναντι στον αντίπαλο γκολκίπερ.

Ο δε Μάνταλος αν παίζει προς το κέντρο είναι πολύ πιο χρήσιμος από το να ξεκινάει από τα άκρα.

Για εμένα η θέση του είναι πίσω από το φορ, άντε λίγο πλάγια. Σαν τον Μπίσεσβαρ στον ΠΑΟΚ.

Αμυντικά δεν εντοπίζονται ιδιαίτερα προβλήματα, διότι οι αποστάσεις των γραμμών είναι κοντινές και υπάρχει αλληλοκάλυψη.

Ο Σταφυλίδης μπορεί να ανταποκριθεί ως αριστερός στόπερ, αλλά όταν η εθνική παίζει ποδόσφαιρο κατοχής. Στην πίεση θα χρειαστεί άλλος παίκτης, πιο ψηλός και πιο δυνατός.

Με ενθουσιάζει, πάντως, το γεγονός ότι βλέπω νιάτα και φρεσκάδα. Καλό θα είναι να είμαστε αισιόδοξοι.

Η εθνική βρίσκεται σε σωστό δρόμο, αρκεί το κλίμα να παραμείνει έτσι οικογενειακό και ο ξένος τεχνικός να μην ξεφύγει ούτε χιλιοστό από τον σχεδιασμό που έχει κάνει ενόψει της προκριματικής φάσης του παγκοσμίου κυπέλλου. Μέχρι τώρα δικαιώνεται…