Ο Τζον Φαν Σιπ δεν πρόλαβε να πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα κι επειδή αποφάσισε να δοκιμάσει νέα παιδιά κάποιες γραφίδες τον… περιποιήθηκαν κατάλληλα.

Αντί να περιμένουν να δουν τους παίκτες που κάλεσε άρχισαν να γράφουν ένα σωρό πράγματα για δημόσιες σχέσεις, επαφές με μάνατζερ και διάφορα άλλα.

Τώρα, βέβαια, το βούλωσαν, διότι εκτέθηκαν. Ο Ολλανδός είναι δικαιωμένος με τις κλήσεις που έκανε κι απ΄ ότι ακούω θα υπάρχει και συνέχεια.

Και μεταξύ μας καλά θα κάνει. Αυτά τα ματς είναι προπόνηση για τα προκριματικά του παγκοσμίου κυπέλλου στο Κατάρ. Ο άνθρωπος δικαιολογημένα δοκιμάζει νέους παίκτες για να δει ποιοι είναι οι πιο κατάλληλοι για την επόμενη διοργάνωση.

Από το να βάζει συνέχεια τους ίδιους και τους ίδιους χίλιες φορές να πειραματίζεται με φρέσκα παιδιά που διψούν να φορέσουν τη φανέλα με το εθνόσημο κι έχουν όραμα για το αύριο.

Το τι σόι προπονητής είναι ο Τζον Φαν Σιπ θα φανεί στη συνέχεια.

Εγώ κρίνω με αυτά που είδα στα δύο τελευταία παιχνίδια. Οι νέοι πήγαν μια χαρά και η εθνική χθες με τη Βοσνία έπαιξε μεγάλη μπάλα.

Δεν τη θυμάμαι να έχει ξαναπαίξει τόσο επιθετικά και σωστά. Σαφώς δεν υπήρχε βαθμολογικό άγχος, όμως από τις κινήσεις τους και τον τρόπο που κινήθηκαν στον αγωνιστικό χώρο κατάλαβα ότι τα νέα παιδιά έπαιζαν απελευθερωμένα σε σχέση με τους παλιότερους. Κι έστειλαν μήνυμα ότι έχουν ανάγκη την αλλαγή σε όλα τα επίπεδα.

Είδα μια ομάδα με απίστευτη ενέργεια κι ένταση. Όλοι οι παίκτες έτρωγαν σίδερα κι έλιωσαν τους Βόσνιους που προφανώς δεν ήταν υποψιασμένοι για τέτοια Ελλάδα. Την πάτησαν και δεν είχαν απάντηση. Λες και ήταν η Μάλτα η, το Λουξεμβούργο.

Πραγματικά την απόλαυσα την ομάδα και χάρηκα που είδα νέες φάτσες.

Ο Χατζηδιάκος παίζει με αυτοπεποίθηση και είναι ήρεμος. Ο Σταφυλίδης μια χαρά τα πήγε σαν αριστερό στόπερ. Χωρίς αντίπαλο ψηλό φορ και να κάνει παιχνίδι από πίσω.

Ο Γιαννούλης είναι στα πολύ πάνω του. Κι από εκεί έχουμε ακόμη Τσιμίκα, Κούτρη, συν τον Σταφυλίδη. Είμαστε γεμάτοι από αριστερά. Δεξιά υπάρχει θέμα.

Ο Γαλανόπουλος έδεσε με Κουρμπέλη. Τρομερό ματς κι από τους δύο.

Ο Μάνταλος τυπικά ήταν αριστερός ακραίος. Έπαιζε εναλλάξ πίσω από τον φορ με τον Μπακασέτα και ήταν ωραιότατος. Εκεί πρέπει να παίζει. Διότι και σκοράρει και έχει ασίστ.

Ο Παυλίδης είναι μαμούνι. Το κατέχει το τόπι. Ο Μασούρας πατάει περιοχή και είναι μέσα σε πολλές φάσεις.

Το ίδιο και ο Κουλούρης. Ο δε Λημνιός είναι σε φοβερή κατάσταση. Πολύ θα ήθελα να τον δω με τον Δώνη από αριστερά. Σ’ ένα καθαρό 4-3-3 και φουλ επίθεση. Διαθέτουμε πια παίκτες να παίξουμε ποδόσφαιρο κατοχής όπως χθες.

Ο κάθε προπονητής ετοιμάζεται ανάλογα με τους παίκτες που διαθέτει. Ο Τζον Φαν Σιπ έχει τη μαγιά στα χέρια του να φτιάξει κάτι διαφορετικό.

Για να σταματήσουμε αυτό το μίζερο παιχνίδι και να παίξουμε όπως χθες. Δείξαμε ότι μπορούμε.

Γιατί να μην πατήσουμε πάνω σε αυτή την εμφάνιση; Κανένας δεν μπορεί να μας εμποδίσει, αρκεί να αφήσουμε τον Ολλανδό να κάνει αυτό που έχει στο μυαλό του χωρίς να τον κρίνουμε με το παραμικρό και κυρίως χωρίς να ξέρουμε αυτά που γνωρίζει και βλέπει εκείνος…