Και λίγα έγραψαν οι μπασκετικοί συνάδελφοι για την χθεσινή ήττα του Παναθηναϊκού στην Γαλλία.

Μιλάμε τώρα για το απόλυτο χαρακίρι. Λες και οι πράσινοι ήθελαν να χάσουν.

Στην τελευταία περίοδο ήταν μπροστά 13 πόντους, είχαν τον έλεγχο και καλή ψυχολογία και ξαφνικά άρχισαν να σβήνουν τα φώτα.

Η άμυνα έμπαζε και στα ρημπάουντ και στα σουτ των τριών πόντων των παικτών της Βιλερμπάν.

Ο Παναθηναϊκός, δηλαδή, έπαιζε καθίζηση και κατάφερε να χάσει έναν αγώνα που μελλοντικά μπορεί να του κοστίσει. Κι ας είναι νωρίς.

Η ψυχολογία είναι μεγάλη ιστορία. Ξέρεις τι είναι να χάνεις δικό σου παιχνίδι από μια νεοφώτιστη ομάδα;

Κι αν δεν κερδίζεις τη Βιλερμπάν, ποια θα νικήσεις μακριά από την Αθήνα; Το επίπεδο στην Ευρωλίγκα έχει ανέβει πολύ ψηλά. Κάθε ματς θα έχει τον δικό του βαθμό δυσκολίας.

Είδατε τι έπαθε η Φενέρ μέσα στο Βελιγράδι Η, νομίζετε ότι το επόμενο παιχνίδι με την Αρμάνι στην Αθήνα θα είναι εύκολο;

Σαφώς είναι νωρίς για συμπεράσματα, αλλά στον χθεσινό Παναθηναϊκό είδα ξανά μεγάλα κενά κάτω από το καλάθι. Κι ας λένε οι ειδικοί ό,τι θέλουν. Για εμένα το Τριφύλλι χρειάζεται ψηλό κέρβερο.

Και φυσικά διαφορετική προσέγγιση σε κομβικά σημεία του ματς.

Για παράδειγμα τι ήταν αυτή η τελευταία επίθεση του Καλάθη;Τι έκανε ο Πεδουλάκης;Πήρε, δηλαδή, τη μπάλα ο παίκτης κι έκανε του κεφαλιού του; Επτά λάθη είχε χθες.

Είναι δυνατόν οι παίκτες, που παίρνουν ένα σωρό λεφτά, να είναι τόσο άστοχοι στις βολές; Ίσως κι από εκεί να χάθηκε ο αγώνας.

Μόνο ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να πάει… σβηστά από τον παράδεισο στην κόλαση

Δεν θέλω να πω ότι φταίει ο ένας η, ο άλλος. Η ευθύνη είναι συνολική και γι’ αυτό οι πάντες οφείλουν να ανασυνταχτούν πλήρως.

Υποτίθεται ότι ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε τη σεζόν με μεγάλα όνειρα, αλλά εγώ είδα περσινά συμπτώματα που παραπέμπουν σε παιδικές ασθένειες…