Διαβάζω δεξιά κι αριστερά ότι ο Πασχαλάκης γυρίζει με τη μία και με την άλλη. Προχθές ήταν με την Τούνη και χθες με την Παπαδοπούλου. Αύριο θα γράφουν για κάποια άλλη.

Δικαίωμα του παιδιού να πηγαίνει με όποια θέλει. Αλλά επειδή φέτος δεν βλέπεται και είναι ένας τερματοφύλακας με προσόντα και μέλλον τουλάχιστον μιας εξαετίας ακόμα, το καλύτερο γι’ αυτόν θα είναι να ασχοληθεί περισσότερο με το επάγγελμά του.

Και σε ποιον φυσιολογικό άντρα δεν αρέσουν οι γκόμενες. Και το λέω με την καλή έννοια γα να μην θιχτούν τα κορίτσια.

Αλλά σε αυτό το υψηλό επίπεδο του ποδοσφαίρου και γενικότερα του αθλητισμού, ο Πασχαλάκης και ο κάθε Πασχαλάκης επιβάλλεται να βάλει προτεραιότητα στη ζωή του. Κι ασυζητητί προέχει το ποδόσφαιρο.

Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν και σε Ελλάδα και σε εξωτερικό είναι εκατοντάδες τα παραδείγματα που αστέρια της μπάλας καταστράφηκαν η, η πορεία τους είχε κάθετη πτώση, διότι έβαλαν πάνω απ’ όλα την ερωτική τους ζωή.

Τους ενδιέφερε μόνο πώς θα περνάνε καλά με μοντέλα, τραγουδίστριες, ηθοποιούς, παρουσιάστριες και πάει λέγοντας. Ζούσαν για το τώρα κι όχι το αύριο.

Τον Αλέξανδρο τον συμπαθώ κι είμαι σίγουρος ότι διαβάζοντας αυτό το κείμενο δεν θα με παρεξηγήσει, διότι ό,τι λέω είναι καλοπροαίρετο.

θα είναι κρίμα κι άδικο για τον ίδιο, τον ΠΑΟΚ, το ελληνικό ποδόσφαιρο και την εθνική ομάδα να συμπεριληφθεί σε μια μεγάλη λίστα ποδοσφαιριστών και γενικά αθλητών που θυσίασαν τις καριέρες τους για τις γυναίκες.

Το καταλαβαίνω ότι είναι νέο παιδί και βράζει το αίμα του. Προηγείται, όμως, η καριέρα του. Συνδυάζονται και τα δύο, αλλά με μέτρο.

Δεν λέω να κάνει τον μοναχό. Όχι, βέβαια. Αλλά να οργανώσει έτσι τη ζωή του που να μην αφήσει πίσω τη μπάλα.

Και η θέση του τερματοφύλακα ξεκινάει από την όσο το δυνατόν καλύτερη πνευματική κατάσταση.

Ο περσινός Πασχαλάκης ήταν αφοσιωμένος 100% στον ΠΑΟΚ. Η γλώσσα του σώματος μιλούσε στους αγώνες και τις προπονήσεις. Ήταν προσεκτικός στις δηλώσεις και τις δημόσιες εμφανίσεις του. Έτσι πρέπει να γίνει ξανά. Πρώτα για τον ίδιο τον Αλέξανδρο. Και τον κάθε Αλέξανδρο.