Εγώ τα έγραψα πριν από το Μουντομπάσκετ. Κρατήστε μικρό καλάθι. Ούτε είμαι, ούτε το παίζω ειδικός.

Απλά βάζω μπροστά τη λογική. Η εθνική διαθέτει έναν σταρ. Ίσως τον κορυφαίο σύγχρονο μπασκετμπολίστα στον κόσμο.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι αντίπαλοι θα προσαρμοσστούν πάνω του.

Δεν σημαίνει ότι ο Αντετοκούνμπο σε κάθε ματς θα βάζει 40 πόντους, θα ρίχνει 10 τάπες και θα έχει άλλα τόσα κλεψίματα.

Άλλο το NBA με το ένας εναντίον ενός κι άλλο το μπάσκετ που παίζεται εκτός ΗΠΑ.

Ο Γιάννης τρώει ξύλο. Όπως έγινε από τους Βραζιλιάνους. Τον έπαιζαν δύο και τρεις παίκτες. Τι να κάνει το παλικάρι;

Η ομάδα μας την πάτησε όταν βρέθηκε μπροστά με 17 πόντους. Εκεί έπρεπε να τους τελειώσει τους Βραζιλιάνους. Χαλάρωσε και δεν το διαχειρίστηκε σωστά.

Το ότι δεν έχουμε σουτέρ δεν είναι είδηση. Κι αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές ούτε ήταν φυσιολογικό που ο Πρίντεζης και ο Καλάθης σκόραραν με τρίποντα.

Ο Σκουρτόπουλος όφειλε να ελέγξει τον ρυθμό και να έχει εναλλακτικές λύσεις.

θα είμαι ο τελευταίος που θα του ασκήσει σκληρή κριτική, αλλά δεν γίνεται να μην απευθύνω μία ερώτηση ως απλός φίλαθλος.

Ο Σκουρτόπουλος – όπως και οι συνεργάτες του στον πάγκο – δεν πήρε χαμπάρι τι έκανε αυτός ο… παππούς, ο Βαρεζάο;

Είναι δυνατόν να μην υπήρχε πλάνο εξουδετέρωσής του; Αυτός ήταν το πρώτο βιολί και μας έκανε τεράστια ζημιά. Μόνος του μας πήρε και μου άρεσε που το ελεγε πριν τον αγώνα. Σα να μάντευε ότι θα μας έπιανε στον ύπνο.

Συν ότι σε κρίσιμα σημεία η υποτιθέμενη ισχυρή ελληνική άμυνα δεν φαινόταν πουθενά. Οι Βραζιλιάνοι μας έφτασαν, μας πέρασαν και μας έβαζαν εύκολα καλάθια. Με λέι απ όταν η μπάλα έκαιγε!

Στα δικά μου μάτια η Ελλάδα είναι πιο ποιοτική ομάδα. Έχασε, όμως, και η ήττα είναι πολύ κακή, διότι μπορεί να κοστίσει μία ολόκληρη διοργάνωση.

Και τα καταφέραμε το  ματς με τη Νέα Ζηλανδία να γίνει ντέρμπι…