Από αυτά που είδα στο τουρνουά «Ακρόπολις» κρατάω μικρό καλάθι για την εθνική μας ομάδα μπάσκετ ενόψει του παγκοσμίου πρωταθλήματος της Κίνας.

 Κι ασφαλώς διαφωνώ με όλους εκείνους που γράφουν και λένε ότι αυτή η ομάδα έχει στο τσεπάκι της το μετάλλιο. Την αποκαλούν, μάλιστα, εθνική μεταλλίου.

 Μακάρι να είναι έτσι, αλλά το θεωρώ πολύ δύσκολο. Κι ας διαθέτουμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Κι ανεξάρτητα από το πώς είναι η εθνική μας, μου κάνει εντύπωση πώς γίνεται κάποιοι… ειδικοί να ξεχνούν τις άλλες μεγάλες ομάδες. Μην πάτε μακριά. Μόνο οι ΗΠΑ, η Ισπανία και η Σερβία φτάνουν.

Κατ’ αρχάς είναι φως φανάρι ότι υστερούμε στο περιφερειακό σουτ. Όταν φτάνουμε στο σημείο με την Σερβία να διακρίνεται στα τρίποντα ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, τότε  ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα.

Μας αρέσει, δεν μας αρέσει δεν διαθέτουμε τους μεγάλους κλασικούς σουτέρ.

Πώς οι Σέρβοι στηρίζονται σε έναν Μπογκντάνοβιτς και σε έναν Μπιέλιτσα… Που να τους βρούμε εμείς τέτοιους «δολοφόνους»;

Όσο για τον Αντετοκούνμπο θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε το εξής. Ο Γιάννης δεν είναι θεός. Άλλο τι κάνει στην Αμερική κι άλλο τι μπορεί να προσφέρει στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Το μπάσκετ εκτός ΗΠΑ είναι διαφορετικό. Ειδικά στην Ευρώπη. Πέφτουν κορμιά. Οι άμυνες είναι πολύ σκληρές και προσαρμοσμένες πάνω του. Δεν είναι εύκολο να κάνει αυτά που βλέπουμε στην τηλεόραση με τους Μιλγουόκι.

Και κάτι άλλο πάρα πολύ σημαντικό. Ο πολυτιμότερος παίκτης του NBA θέλει όσο τίποτε άλλο να σπρώξει την ομάδα να πετύχει. Κι αυτό τον έχει γεμίσει άγχος.

Οπότε ο προπονητής και οι συμπαίκτες του καλά θα κάνουν να τον βοηθήσουν. Να τον διαχειριστούν ανάλογα.

Λογικό είναι όλα τα φώτα να έχουν πέσει πάνω του, αλλά δεν μπορεί να παίζει μόνος του. Να τα κάνει όλα αυτός και η εθνική να κερδίζει.

Η ομάδα μας διαθέτει πολύ καλό ρόστερ και μόνο μέσα από την ομαδικότητα θα αξιοποιήσει τον Γιάννη.

Ο Αντετοκούνμπο είναι ένας τεράστιος παίκτης, ένας σταρ, αλλά ταυτόχρονα είναι και μέλος ενός συνόλου. Έτσι οφείλουν να τον αντιμετωπίζουν οι πάντες.

Δεν αναφέρομαι προσωπικά στον ίδιο, διότι είμαι σίγουρος ότι έτσι αισθάνεται. Σαν ένας απλός Γιάννης. Το λέει και το πιστεύει. Απλά για πολλούς γνωστούς λόγους επιθυμεί να  οδηγήσει την Ελλάδα στην κορυφή και να γράψει ιστορία προσφέροντας μεγάλες στιγμές σε κάθε συμπατριώτη του.

Αυτό μόνο πρέπει να κουμαντάρει ο ίδιος. Το απίστευτο πάθος του και την τεράστια δίψα του για την μεγάλη διάκριση.

Από εκεί και πέρα μια εθνική ενωμένη και αποφασισμένη καλά θα κάνει να κοιτάει κάθε ματς ξεχωριστά κι όταν με το καλό έρθει η μεγάλη ώρα θα δώσει τα ρέστα της για την υπέρβαση.

Για εμένα μπορεί να πετύχει μόνο αν πετάξει από πάνω της τον τίτλο του φαβορί για μετάλλιο…