Οι μεγάλες ομάδες ξεκινούν από τον μεγάλο τερματοφύλακα. Και στην περίπτωση του Ζοσέ Σα ο Ολυμπιακός κτύπησε φλέβα χρυσού. Πρώτα πέρυσι που τον έφερε δανεικό και μετά φέτος που τον αγόρασε και ο Πορτογάλος έχει ήδη κάνει απόσβεση των χρημάτων που χρειάστηκαν για την απόκτησή του.

Με το πέναλτι που απέκρουσε στο φινάλε του αγώνα της Πόλης και την καταπληκτική εμφάνιση του στον Πειραιά. Στο πρώτο ημίχρονο είπε «όχι» τρεις φορές στους παίκτες της Μπασακσεχίρ και στη φάση του Ρομπίνιο έδειξε την τεράστια κλάση του.

Όχι μόνο για το πώς ο Πορτογάλος εξουδετέρωσε το πλασέ του Βραζιλιάνου, αλλά για την γρήγορη σκέψη και αντίληψη να προβλέψει το που μπορεί να στείλει ο αντίπαλός του τη μπάλα. Αν τότε γινόταν το 0-1 ουδείς θα μπορούσε να ξέρει την εξέλιξη. Οι Τούρκοι θα κέρδιζαν σε ψυχολογία και ο Ολυμπιακός θα φόρτωνε με άγχος.

Κι εδώ ακριβώς θέλω να σταθώ. Ωραία η δεύτερη νίκη και η πρόκριση, όμως ο Μαρτίνς και οι παίκτες του οφείλουν να είναι ρεαλιστές και να μάθουν από τα λάθη τους. Η ομάδα τους δεν ήταν καλή στο πρώτο ημίχρονο. Είχε πρόβλημα το δίδυμο Γκιγιέρμε-Μπουχαλάκη από την πίεση της Μπασακσεχίρ και ο Ολυμπιακός φάνηκε κομμένος στη μέση.

Γι’ αυτό «έφαγε» φάσεις. Δεν δούλεψε καλά στο ανασταλτικό κομμάτι, συν ότι είχε θέματα στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Ναι μεν αντέδρασε στην επανάληψη και πήρε τα ηνία του ματς, αλλά σ’ ένα παιχνίδι και η κάθε λεπτομέρεια έχει τη σημασία της.

Δεν το συζητάμε ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι ακόμα έτοιμος και θέλει τον χρόνο του, όμως ο Μαρτίνς καλείται να διαχειριστεί τις όποιες αδυναμίες έχει η ομάδα του. Και στο κενό του Φορτούνη και στην άμυνα που πραγματικά η ομάδα είναι πολύ βελτιωμένη με την παρουσία του Σεμέδο και τη σοβαρότητα των Μεριά, Ομάρ και Τσιμίκα.

Στα πρώτα τέσσερα ματς στην Ευρώπη δεν έχει δεχθεί γκολ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να εφησυχαστεί. Το αντίθετο. Η Μπασακσεχίρ δεν λέει κάτι το ιδιαίτερο σαν ομάδα, αλλά διαθέτει ποιότητα και ο Ολυμπιακός αιφνιδιάστηκε από τις ατομικές ενέργειες των παικτών της κι όχι από το οργανωμένο παιχνίδι της.

Αυτό είναι ένα θέμα ενόψει των αγώνων με την φιλόδοξη Κράσνονταρ.  Ο Ολυμπιακός είναι αυτός που λόγω ονόματος, ιστορίας, φανέλας και εμπειρίας έχει τον πρώτο λόγο, αλλά οι Ρώσοι δεν είναι παίξε γέλασε. Το απέδειξαν και μέσα στο Οπόρτο, αλά και με την παρουσία τους στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Αυτή η ομάδα θέλει μεγάλη προσοχή γιατί είναι επικίνδυνη στο μεσοεπιθετικό κομμάτι. Μη σας πω ότι έτσι όπως είναι η Πόρτο θα ήταν καλύτερα να την αντιμετώπιζε τώρα ο Ολυμπιακός…

Για τον Ραντζέλοβιτς είχα τοποθετηθεί από τα φιλικά παιχνίδια. Ο μικρός είναι ένας «δαίμονας» και αρέσει γιατί έχει θράσος και δεν καταλαβαίνει τίποτα στο ένας εναντίον ενός. Ο Μαρτίνς ποντάρει πολλά πάνω του και καλά κάνει. Ο Σέρβος θέλει χώρο και είναι ό,τι πρέπει για απαιτητικό εκτός έδρας ματς, που η ομάδα του θα παίζει κυρίως με αντεπιθέσεις. Αλλά και με κλειστές άμυνες είναι απρόβλεπτος. Μπορεί να «αδειάσει» τον αμυντικό, να πατήσει περιοχή και να φτιάξει φάση από το πουθενά. Αυτός ο παίκτης έχει όλο το «πακέτο να πετύχει και να εξελιχθεί σε σπουδαίο κεφάλαιο για τον Ολυμπιακό.