TOY Π. ΚΟΥΤΑΚΟΥ

Η διαιτησία του Χάρη Καλογερόπουλου στο ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό αποτελεί βασικό αντικείμενο συζήτησης και σίγουρα θα εξακολουθήσει να απασχολεί για καιρό ακόμα.

Κύριο σημείο αναφοράς τρεις φάσεις. Ολες τους εξαιρετικά δύσκολες:

1). Το μαρκάρισμα του Μαζουακού στον Σουκουλίνι στο 28, που η ΑΕΚ ζητάει πέναλτι. Από το ριπλέι φαίνεται ότι ο παίκτης του Ολυμπιακού βρίσκει τον αντίπαλό του στο πόδι και επομένως θα έπρεπε να σφυριχθεί η εσχάτη των ποινών.

2). Η κόκκινη κάρτα στον Μποτία. Οπως φαίνεται, ο αμυντικός του Ολυμπιακού βρίσκει χαμηλά τον Αραβίδη, έστω κι αν προσπαθεί να τον αποφύγει, και τον ανατρέπει, την ώρα που αυτός πάει να βγει απέναντι στον Ρομπέρτο. Επομένως σωστά βγαίνει κόκκινη κάρτα.

3). Το πέναλτι υπέρ της ΑΕΚ. Εκεί, και το ανέφερα και στην lIve κάλυψη, δεν βλέπω την μπάλα να βρίσκει χέρι στον Μιλιβόγεβιτς. Αντίθετα η εικόνα που έχω είναι πως βρίσκει στο πλευρό και στη μασχάλη. Επομέως δεν είναι πέναλτι και κακώς βγήκε η δεύτερη κίτρινη κάρτα (κόκκινη). Επίσης, το σουτ του Ντίντακ είναι από κοντά, αλλά το γεγονός ότι ο Μιλιβόγεβιτς μεγαλώνει τον όγκο του ανοίγοντας τα χέρια, νομιμοποιεί τον διαιτητή να πάει στη βούλα, εφόσον διαπιστώσει πως υπάρχει χέρι.

Σε ό,τι αφορά την εκτέλεση τώρα παίκτες και των δύο ομάδων έχουν μπει πρόωρα στην περιοχή και με βάση τον κανονισμό θα έπρεπε να δοθεί επανάληψη. Ομως, αυτή η παράβαση γίνεται διαρκώς και μόνο το 1% των πέναλτι επαναλαμβάνεται.

Από εκεί και πέρα, υπερβολική είναι η πρώτη κίτρινη στον Γκάλο και σωστή η δεύτερη, ενώ στο 33′ ο Αραβίδης έχει ανακοπεί κακώς με οφσάιντ.