Ο ΠΑΟΚ κέρδισε, είχε ευκαιρίες να καθαρίσει το ματς νωρίτερα, όμως δεν ήταν καλός.

Έχω την αίσθηση ότι οι παίκτες παρασύρθηκαν από την «κατάληψη» του κόσμου στην Ξάνθη και πίστεψαν ότι με τον έναν η, τον άλλον τρόπο  αυτοί θα είναι οι νικητές. Όπως, βέβαια, έγινε σχετικά εύκολα, γιατί πολύ απλά ο ΠΑΟΚ ξέρει πώς να κερδίζει.

Στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα του Λουτσέσκου είχε την καθολική υπεροχή, όμως δεν μπορούσε να φτιάξει φάσεις για γκολ.

Ο Πέλκας απουσίαζε καιρό και άργησε να μπει στο ματς, ενώ ο Ζαμπά και ο Ενρίκε δεν βρήκαν τις φάσεις που ήθελαν για να πατήσουν περιοχή η, να βοηθήσουν τον Σφιντέρσκι να σκοράρει.

Κινητήριος μοχλός ήταν ο Ολιβέιρα, ο οποίος μοίραζε σωστά το παιχνίδι, όμως δεν είχε συμπαραστάτες.

Ευτυχώς για τους Θεσσαλονικείς που ο Πορτογάλος μέσος εκτέλεσε αριστουργηματικά ένα φάουλ από δεξιά και ξεκλείδωσε την άμυνα της Ξάνθης.

Στην επανάληψη η Ξάνθη ξεκίνησε δυνατά, προσπάθησε να πιέσει τον ΠΑΟΚ, όμως δέχθηκε ένα ακόμα γκολ, το οποίο ήταν προϊόν εξαιρετικής οργανωμένης επιθετικής προσπάθειας.

Από τις λίγες επιθέσεις που ο ΠΑΟΚ άνοιξε όμορφα την άμυνα των τυπικά γηπεδούχων.

Μετά το 0-2 ο ΠΑΟΚ περισσότερο έκανε διαχείριση του ματς και στο τέλος έτρεχε, διότι η Ξάνθη μείωσε και κέρδισε ψυχολογία.

Όχι ότι ο ΠΑΟΚ κινδύνευσε, αλλά στο ποδόσφαιρο τα πάντα γίνονται.

Και σε άλλα ματς ο δικέφαλος έχει παίξει με τον χρόνο και προσωπικά αυτό δεν μου αρέσει.

Στο κάτω κάτω διαθέτει και την ομάδα και ατομικά τους παίκτες να παίξει καλύτερα.

Σπουδαίο ματς έκανε ο Σάκχοφ, ενώ ο Βιεϊρίνια έδειξε την κλάση του όταν από αριστερό μπακ ανέβηκε δεξί εξτρέμ.

Αντίθετα με τον Σφιντέρσκι που έχασε δύο μεγάλες ευκαιρίες, ο Ακπόμ έδωσε την ασίστ στον Ενρίκε και βοήθησε στην καλύτερη επιθετική λειτουργία της ομάδας του.

Η Ξάνθη το πάλεψε το ματς, όμως ηττήθηκε φυσιολογικά από μία ανώτερη ομάδα που πάει φουλ για τον τίτλο και, μάλιστα, αήττητη.