Έχω τοποθετηθεί δημόσια αρκετές φορές ότι δεν μου αρέσει το ολλανδικό ποδόσφαιρο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν θα βγάλω το καπέλο μου σε αυτή την ομαδάρα του Αγιαξ που απολαύσαμε στην Μαδρίτη.

Δεν είναι ότι πήρε μια μεγάλη πρόκριση στο γκολ η, παίζοντας πίσω από τη μπάλα.

Ο Αγιαξ όχι μόνο κοίταξε στα μάτια τη Ρεάλ, αλλά παίζοντας απλά, γρήγορα και με πλάνο ισοπέδωσε την μεγάλη αντίπαλό του.

Πολύ μεγάλη εμφάνιση έκανε ο Αίαντας. Ξεδίπλωσε το ταλέντο των παικτών του και έδειξε στοιχεία από το ποδόσφαιρο που άρεσε στον Κρόιφ και σταθήκαμε τυχεροί που το είδαμε στην Μπάρτσα του Γκουαρδιόλα.

Αυτός ο Αγιαξ προσφέρει άλλο χρώμα στο Τσάμπιονς Λιγκ και με τη μπάλα που έπαιξε χθες δείχνει ικανός να φτάσει ψηλά.

Η δε Ρεάλ σε μια εβδομάδα έχασε τα πάντα. Πρώτα από τη Μπάρτσα σε κύπελλο και πρωτάθλημα και χθες από τον Αγιαξ. Τρεις μεγάλες ήττες μέσα στο σπίτι της.

Σκεφτείτε να ζούσαμε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα. Για παράδειγμα στη θέση της να ήταν ο Ολυμπιακός και να τον πατούσε ο Παναθηναϊκός μέσα στο Καραϊσκάκη. Ο θεός να έβαζε το χέρι του….

Η Ρεάλ, όμως, είναι Ρεάλ. Προσωπικά δεν θα ακυρώσω τα τρία σερί Τσάμπιονς Λιγκ και γενικά την ιστορία της για να αρχίσω να την πυροβολώ.

Είναι ένας τεράστιος σύλλογος που σίγουρα θα αντιδράσει. Έχει γίνει αρκετές φορές στο παρελθόν.

Δεν το συζητάμε ότι η φυγή Ρονάλντο έχει παίξει τον ρόλο της, όμως σιγά σιγά η βασίλισσα θα βρει την  άκρη.

Η Ρεάλ δεν χάνεται. Για τον Αγιαξ δεν ξέρω το μέλλον του, διότι αρκετοί από τους παίκτες του θα πουληθούν. Ήδη ο Ντε Γιονγκ έχει ανακοινωθεί από την Μπαρτσελόνα.

Αν οι Ολλανδοί αποφασίσουν να κρατήσουν έναν βασικό κορμό 8,9 παικτών, τότε ίσως να φτιάξουν ομάδα για αρκετά χρόνια. 

Αυτός, άλλωστε, είναι ο λόγος που δεν βρίσκονται στην ευρωπαϊκή ελίτ. Φτιάχνουν παίκτες και τους πουλάνε.

Διαφορετικά η πορεία του συλλόγου θα ήταν μόνο ανοδική και ενδεχομένως να έφτανε και στην κορυφή όπως παλιά και συγκεκριμένα στις αρχές της δεκαετίας του ’70.