Το μεγάλο όπλο του ΠΑΟΚ στον δρόμο για την κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι η ομοιογένειά του. Για δεύτερη σεζόν εμφανίζεται η ίδια ομάδα.

Ο Λουτσέσκου συνέχισε να δείχνει εμπιστοσύνη στους ίδιους παίκτες και με υπομονή και σωστή διαχείριση έχει αρχίσει να δίνει ευκαιρίες σε παίκτες που αποκτήθηκαν το περασμένο καλοκαίρι. Στο κάδρο είναι  το τελευταίο διάστημα ο Ακπόμ και ο Ζαμπά.

Για εμένα αυτός είναι ο βασικός λόγος που ο ΠΑΟΚ εξακολουθεί να είναι αήττητος. Έχει βρει τα πατήματά του.

Μέχρι και την εποχή Πρίγιοβιτς δεν πρόσφερε θέαμα, όμως ήταν πολύ δυνατός και οργανωμένος, ενώ μετά τη φυγή του Σέρβου άπλωσε το παιχνίδι του, σκοράρει πολύ περισσότερο και έχει αρχίσει να παίζει και ωραία μπάλα. Όπως χθες στην Ριζούπολη. Έπαιξε σαν πρωταθλητής…

Το παράδειγμα του ΠΑΟΚ θα πρέπει να ακολουθήσουν κι άλλες ομάδες που έχουν φιλοδοξίες. Οι μεγάλες ομάδες δεν φτιάχνονται από τη μία μέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος για να χτιστούν σωστά.

Και οι ιδιοκτήτες καλά θα κάνουν να αλλάξουν τη κακή νοοτροπία που έχουν να διώχνουν τόσο εύκολα και γρήγορα τους προπονητές. Ελληνες και ξένους.

Πάρτε για παράδειγμα τον Μαρτίνς. Μέχρι το ντέρμπι της Τούμπας όλοι στον Ολυμπιακό έσταζαν μέλι για τη δουλειά του. Με τον ΠΑΟΚ ο Πορτογάλος δεν τα πήγε καλά και άκουσε τα εξ’ αμάξης. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι είναι ακατάλληλος για τον Ολυμπιακό. Δεν γίνεται η προσπάθεια μηνών να πάει στράφι σε δύο ώρες.

Για να μην παρεξηγηθώ αυτή την άποψη την έχω εδώ και πολλά χρόνια. Είμαι κάθετα αντίθετος στις συχνές αλλαγές προπονητών, αλλά και ρόστερ.

Αν μελετήσετε το διεθνές ποδόσφαιρο θα διαπιστώσετε ότι τα περισσότερα σπουδαία κλαμπ διατηρούν ένα βασικό κορμό και κάθε χρόνο κάνουν μία, δυο προσθαφαιρέσεις το πολύ. Δεν αλλάζουν ολόκληρη την ομάδα τους. Αυτό είναι έγκλημα.

Και για να μην σας πάω μακριά σας θυμίζω τα Γιάννενα το μεγάλο διάστημα που δεν είχαν δικαίωμα μεταγραφών. Επειδή ακριβώς διατηρούσαν τους ίδιους παίκτες ο ΠΑΣ ήταν μια χαρά ομάδα. Με Παράσχο, Χριστόπουλο, Αναστασιάδη και τον Πετράκη.

Από τότε που τα Γιάννενα πήραν αδειοδότηση και άρχισαν να κάνουν μεταγραφές η ομάδα έχασε τη συνοχή της. Και τώρα παλεύει για τη σωτηρία της.

Το παν σε μια ομάδα είναι τα αποδυτήρια. Όπως στον Ολυμπιακό έτσι και στον ΠΑΟΚ η πίεση είναι τρομερή. Ο Λουτσέσκου δεν είναι Γκουαρδιόλα, όμως έχει το προτέρημα να ξέρει να ελίσσεται και να κρατάει τις ισορροπίες.

Ο ΠΑΟΚ διαθέτει ορισμένα δυνατά ονόματα και παίκτες με έντονη προσωπικότητα, οι οποίοι θέλουν ειδική διαχείριση. Ο Λουτσέσκου τα καταφέρνει να διατηρεί άριστες σχέσεις με την συντριπτική πλειοψηφία των παικτών και γι΄ αυτό μπορεί να τους έχει στην… τσίτα. Είτε θα παίξουν από την αρχή, είτε θα γίνουν αλλαγή.

Κλασικό παράδειγμα ο εξαιρετικός Μπίσεσβαρ, οι οποίος στην αρχή της σεζόν δεν ήταν βασικός και με την υπομονή του υπέγραψε νέο συμβόλαιο.

Να ξέρετε ότι οι σύγχρονοι ποδοσφαιριστές είναι πανέξυπνοι και διορατικοί. Διαφορετικά αντιμετωπίζουν έναν προπονητή, ο οποίος έχει την απόλυτη στήριξη της ιδιοκτησίας.

Ο Λουτσέσκου είναι πανίσχυρος στον ΠΑΟΚ (δεν ήταν τυχαία η χθεσινή αποθέωση από τον κόσμο) και έχει αποδείξει ότι δεν καταλαβαίνει από ονόματα και μεταγραφές. (βλέπε Ουάρντα, Χατσερίντι, Βέρνμπλουμ). Είναι δίκαιος, δένεται με τους παίκτες κι αυτό εξαργυρώνεται στον αγωνιστικό χώρο, γιατί οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ παίζουν και για τον προπονητή τους.