Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Στο 73 αντί ο Κλωναρίδης να δώσει έτοιμο γκολ στον Γιακουμάκη και η ΑΕΚ να καθαρίσει το ματς, προτίμησε να εξελιχθεί σε ήρωα της βραδιάς. Νικήθηκε από τον εξαιρετικό Βλαχοδήμο και το «σίγουρο» 3-2 από το πουθενά έγινε 2-3.

Στη μοναδική επίθεση της Μπενφίκα σε όλο το δεύτερο ημίχρονο. Ένα γκολ και μια νίκη κόντρα στη ροή του αγώνα.

Δεν το συζητάμε ότι η ΑΕΚ δεν πήρε αυτό που της άξιζε.

Για εμένα έπρεπε να φύγει νικήτρια από το γήπεδο.

Και δεν δέχομαι σε αυτό το επίπεδο τη δικαιολογία ότι οι Πορτογάλοι έπαιζαν με 10 παίκτες. Η Μπενφίκα είναι και απογοήτευσε.

Δεν είναι δυνατόν να παίζει ταμπούρι και να μην μπορεί να αλλάξει ούτε μία πάσα. Τόσους παικταράδες διαθέτει. Απίστευτο το πώς πήρε αυτό το τρίποντο.

Η ΑΕΚ θύμισε την περσινή ομάδα που σε μεγάλα ματς έδειξε χαρακτήρα.

Στο πρώτο τέταρτο αιφνιδιάστηκε με τα δυο γκολ που δέχθηκε, όμως σιγά σιγά πήρε τα ηνία του ματς και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να σκοράρει.

Σύμφωνα με τις φάσεις που έφτιαξε το ημίχρονο θα μπορούσε να είχε τελειώσει με 1-2.

Η ΑΕΚ, όμως, κέρδισε την αποβολή του Ντίας κι αυτό μέτρησε πολύ στην επανάληψη, διότι η Μπενφίκα δεν είχε πλάνο αντίδρασης και περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο.

Η Ενωση ήταν καταιγιστική, ισοφάρισε σε δέκα λεπτά κι εκεί που οι αντίπαλοί της είχαν πέσει στο καναβάτσο ήρθε αυτό το φτηνό γκολ από τον Σεμέδο.

Ανεξάρτητα του αποτελέσματος η ΑΕΚ δικαιολογημένα εισέπραξε το χειροκρότημα του κόσμου, διότι όχι μόνο δεν την πήρε από κάτω στο 0-2, αλλά έβγαλε ψυχή, εγωισμό και πίστεψε στην ανατροπή.

Μια ΑΕΚ χωρίς Λιβάγια και χωρίς κλασικούς ακραίους.

Έπαιξε την Μπενφίκα σαν τη γάτα με το ποντίκι και να μοιάζει με ομαδούλα.

Το ματς της ζωής του έπαιξε ο Χουλτ και απορώ με αυτόν τον προπονητή των Πορτογάλων που δεν έκανε το παραμικρό για να ενισχύσει την δεξιά του πλευρά. Ό,τι ήθελε έκανε ο Σουηδός.

Στο μεγαλύτερο διάστημα του δευτέρου ημιχρόνου όλοι οι παίκτες της ΑΕΚ τα έδωσαν όλα, αλλά ο μοιραίος ήταν ο σκόρερ των δύο τερμάτων.

Κι αυτό πρέπει να του γίνει μάθημα για τη συνέχεια.