Το σήμα κατατεθέν της εθνικής μας είναι η δυνατή της άμυνα. Όλες οι επιτυχίες μας βασίστηκαν στην αμυντική λειτουργία της ομάδας.

Ο Σκίμπε ψάχνεται να κάνει την εθνική πιο επιθετική, όμως αυτό είναι ρίσκο. Μέχρι να αποκτήσουμε την επιθετική νοοτροπία θα χαλαρώσουμε στην άμυνα και θα την πατήσουμε.

Όπως με τους Ούγγρους, οι οποίοι μας κέρδισαν με τη δική μας συνταγή.

Ποιος δεν θέλει να δει την Ελλάδα να παίζει μπάλα της προκοπής, όμως όχι να χαλάσουμε την άμυνά μας.

Κι όταν λέω άμυνα δεν αναφέρομαι μόνο στην τετράδα, αλλά και στους κόφτες και στους μεσοεπιθετικούς που επιβάλλεται να τρέχουν και να μαρκάρουν.

Όσοι είδατε το ματς στην Βουδαπέστη θα θυμάστε αυτό το θηρίο που ήταν σέντερ φορ των Ούγγρων.

Τρομερή δουλειά έκανε ο Σάλαϊ πάνω σε Μανωλά, Παπασταθόπουλο. Η άμυνα αρχίζει από την επίθεση.

Εμείς πηγαίνουμε από το ένα άκρο στο άλλο κι αυτό θα το πληρώσουμε.

Η όποια αγωνιστική μετάβαση πρέπει να γίνει αργά και σταθερά χωρίς να χάσουμε την ταυτότητά μας.

Ναι μεν ο Γερμανός έχει αρκετούς ποιοτικούς παίκτες, όμως δεν γίνεται να παίζουν όλοι μαζί και ουσιαστικά να μην κερδίζουμε τίποτα.

Ο Πέλκας, ο Μάνταλος, ο Δώνης είναι κεφάλαια για την εθνική, αλλά θα βοηθήσουν μόνο αν αγωνίζονται στις θέσεις τους. Όχι να μπαίνουν στην ενδεκάδα και να κουτουλάνε μεταξύ τους.

Κι επαναλαμβάνω ότι δεν γίνεται να παίζεις ποδόσφαιρο κατοχής χωρίς να έχεις τρεχαντήρια στο κέντρο.

Προχθές ο Κουρμπέλης έπαιζε μόνος του, διότι ο Μπουχαλάκης μόνο μοίραζε. Αμυντικά ήταν ανύπαρκτος.

Ο ομοσπονδιακός τεχνικός έχει λύσεις, αλλά πρέπει να τις διαχειριστεί σωστά για το γενικό συμφέρον της ομάδας.