Για να συγκριθεί ο Οικονόμου με τον Βράνιες θα πρέπει να τον δούμε με την φανέλα της ΑΕΚ.

Χώρια που αμφιβάλλω πόσοι Ελληνες φίλαθλοι τον ξέρουν ως παίκτη.

Εδώ οι συνάδελφοί μουι δεν τον γνωρίζουν καλά καλά. Κι ας έχει κληθεί και στην εθνική ομάδα.

Κι επειδή γίνεται μεγάλη συζήτηση για το αν ο Οικονόμου αξίζει η, όχι ως διάδοχος του Βράνιες, εγώ απλά θα σας πω τη γνώμη μου.

Σε σχέση με τον Βόσνιο υστερεί σε εκρηκτικότητα, ταχύτητα και τσαμπουκά.

Είναι άλλο στιλ αμυντικού. Ξέρει να βάζει σωστά το κορμί του και έχει αντίληψη των φάσεων, όμως δεν θεωρείται παίκτης υψηλού επιπέδου.

Τον ενδιαφέρει η ουσία και είναι πεισματάρης. Παίζει για τον προπονητή και την ομάδα και σαν χαρακτήρας είναι προσγειωμένος. Το αντίθετο του “τρελού” Βράνιες.

Το θέμα, βέβαια, είναι να δέσει με τον Τσιγκρίνσκι και γενικά να βρει τη χημεία του με τους νέους συμπαίκτες του.

Το ποδόσφαιρο, άλλωστε, είναι ομαδικό. Ο προπονητής θέλει τον καλό παίκτη να φαίνεται στο σύνολο κι όχι να συγκρίνεται με έναν άλλο ποδοσφαιριστή.

Μπορεί ο Βράνιες να είναι καλύτερος αμυντικός από τον Οικονόμου, όμως ο Ελληνας να εξελιχθεί σε πιο χρήσιμο αν πετύχει το “πάντρεμα” με τον Τσιγκρίνσκι η, άλλον αμυντικό στην περίπτωση που ο Ουκρανός δεν παίζει.

Πόσοι και πόσοι παίκτες πήγαν στην ΑΕΚ με γκρίνια και κατάφεραν να σταθούν και να κάνουν καριέρα.

Μέχρι μεταγραφή πήραν από την Ενωση. Οι μουρμούρες δεν βοηθούν σε τίποτα. Ίσα ίσα που ρίχνουν ψυχολογικά τον ποδοσφαιριστή.

Για να αποδώσει, άλλωστε, ένας παίκτης επιβάλλεται να αισθανθεί όμορφα στη νέα του ομάδα.

Να νιώσει ότι του έχουν εμπιστοσύνη και να παλέψει για το καλύτερο. 

Ο Οικονόμου σαν όνομα δεν κάνει…κλικ στους οπαδούς της ΑΕΚ, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι καλά κάνουν που τον “στολίζουν” ανάλογα.

Αυτό είναι λάθος που μπορεί και να κοστίσει στην ομάδα συνολικά.

Και με την ευκαιρία να σταθώ για μια ακόμα φορά στην εξαιρετική χρονιά που έκανε ο Λαμπρόπουλος, αλλά και στον Τζανετόπουλο που κάποια στιγμή πρέπει να πάρει την ευκαιρία του.