Προσωπικά καταλαβαίνω απόλυτα τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, ο οποίος εμφανίστηκε στην προπόνηση και απείλησε τους παίκτες ότι θα τους διώξει αν δεν πάρουν τον τίτλο.

Δεν ξέρω, βέβαια, αν ο Ολυμπιακός είναι ο χειρότερος της δεκαετίας όπως είπε ο Γιαννακόπουλος, αλλά ξέρω ότι στον πρώτο τελικό οι ερυθρόλευκοι κέρδισαν και έγιναν το φαβορί.

Όπως γνωρίζω ότι ο Παναθηναϊκός έχασε στο κύπελλο από την ΑΕΚ, έμεινε εκτός φάιναλ φορ από την Ρεάλ και δεν… άνοιξε μύτη.

Κάποιος, λοιπόν, έπρεπε να ταρακουνήσει τους παίκτες κι αυτός δεν μπορούσε να ήταν άλλος από τον πρόεδρο, ο οποίος είναι απρόβλεπτος, αλλά αποτελεσματικός.

Διότι δεν ήταν μόνο η ήττα, αλλά και η εμφάνιση των πρασίνων. Χωρίς ίχνος υπερβολής ο Παναθηναϊκός δεν βλεπόταν στο δεύτερο ημίχρονο.

Όχι ότι ήταν καλός στα δύο πρώτα δεκάλεπτα, αλλά όταν ο Ολυμπιακός βγήκε για τα καλά μπροστά ο Πασκουάλ και οι παίκτες του έμοιαζαν ανήμποροι να αντιδράσουν.

Κι ο κόσμος είδε έναν Παναθηναϊκό να παίζει μπάσκετ αλάνας. Να παίρνει τη μπάλα ο Τζέιμς και να παίζει ένας εναντίον ενός.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν ήταν κάτι το φοβερό. Κι όμως πήρε μια τεράστια νίκη.

Αυτό από μόνο του αποδεικνύει πόσο κακός ήταν ο Παναθηναϊκός.

Και, μάλιστα, σε μια περίοδο που το τριφύλλι έκανε προπόνηση σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια του στο πρωτάθλημα και υποτίθεται ότι όλοι στην ομάδα ήταν πανέτοιμοι για τους τελικούς.   

Αυτό δεν φάνηκε την περασμένη Κυριακή. Και αγωνιστικά και πνευματικά.

Οι παίκτες δεν έβγαλαν ενέργεια και ήταν χαλαροί. Λες και είχαν τη νίκη στο τσεπάκι τους.

Γι’ αυτό τώρα θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν. Διότι αν χάσουν και το δεύτερο ματς θα είναι πολύ δύσκολο να γυρίσουν την κατάσταση. Όχι ακατόρθωτο, αλλά θα πρέπει να έρθουν τα πάνω κάτω.

Μόνο ένας κανονικός Παναθηναϊκός έχει τύχη να μείνει ζωντανός μέχρι το τέλος…