Το ελληνικό ποδόσφαιρο καταρρέει για τους λόγους που βιώνουμε όλοι μας σε καθημερινή βάση και κανένας δεν ασχολείται με τη ΦΙΦΑ.

Το πραγματικό αφεντικό, που εδώ και χρόνια έχω χαρακτηρίσει ως την μεγαλύτερη Παράγκα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και δικαιώθηκα από τις δικαστικές εξελίξεις και την κατάληξη των διάσημων αξιωματούχων που διετέλεσαν ανώτατα στελέχη της.

Τόσοι και τόσοι υφυπουργοί αθλητισμού όλων των κυβερνήσεων προσπάθησαν να παρέμβουν στον χώρο του ποδοσφαίρου για να βάλουν κάποια πράγματα στη θέση τους. Όλοι τους κτύπησαν τοίχο.

Η ΦΙΦΑ παρουσιαζόταν τόσο δυνατή που με το παραμικρό απειλούσε την Ελλάδα με αποκλεισμό των ομάδων της από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Το αυτοδιοίκητο της ΕΠΟ πάνω απ΄ όλους και απ’ όλα.

Κι ερωτώ: Τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια η παγκόσμια ομοσπονδία για το ελληνικό ποδόσφαιρο; Υποτίθεται ότι αυτή είχε το πάνω χέρι. Γιατί δεν είδαμε κάτι το διαφορετικό, το νέο, το ελπιδοφόρο; Δεν μπορούσε η,  μήπως δεν ήθελε;

Ήξερε τα πάντα το τι συμβαίνει στο προσκήνιο και το παρασκήνιο, κι όμως δεν έκανε το παραμικρό να επέμβει ουσιαστικά. Μόνο έπαιζε τον «μπαμπούλα» όταν κάποιος υφυπουργός τολμούσε να μπει στα χωράφια της…

Το πιο εύκολο θα είναι να επαναλάβω ποιοι έχουν τις ευθύνες τους για όλες αυτές τις παθογένειες του ποδοσφαίρου μας. Θα γίνω κουραστικός.  Σημασία έχει να βρεθούν οι λύσεις και να μπούμε σε μια λογική.

Το πρόβλημα δεν λύνεται με την επανέναρξη του πρωταθλήματος μετά τις έγγραφες δεσμεύσεις της ΕΠΟ, της Λίγκας και των ΠΑΕ. Όλα θα βρουν τον δρόμο τους όταν η ΦΙΦΑ δικαιολογήσει το όνομά της και τον θεσμικό της ρόλο.

Αυτή πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Πώς; Με δύο τεράστιες κινήσεις.

Η ΚΕΔ να απαρτίζεται μόνο από ξένους διαιτητές και τα πειθαρχικά όργανα της ομοσπονδίας και της λίγκας να αποτελούνται μόνο από ξένους δικαστές ειδικευμένους σε ποδοσφαιρικά θέματα.

Και μη βιαστεί κανείς να σχολιάσει ότι ξεπουλιόμαστε. Έτσι κι αλλιώς την τρόικα την βιώνουμε χρόνια πάνω από το κεφάλι μας. Το ποδόσφαιρο θα μας χαλάσει; Στο κάτω κάτω για το καλό μας θα είναι.

Τίποτα δεν έχουμε να χάσουμε αν το δοκιμάσουμε για μια διετία, τριετία. Κι αν όλα στρώσουν – που θα στρώσουν – τότε συνεχίζουμε εμείς με βάση τα δεδικασμένα…

Στο κομμάτι της διαιτησίας δύο με τρεις γνωστές ξένες σφυρίχτρες του παρελθόντος είναι αρκετές να έρθουν στην Ελλάδα να μάθουν τους διαιτητές, να τους εκπαιδεύσουν και αυτοί να τους ορίζουν στους αγώνες.

 Όχι να υπάρχει ένας Περέιρα για τα μάτια του κόσμου και οι ορισμοί να γίνονται από τους Ελληνες παράγοντες.

Κι όσο για τη δικαιοσύνη οι ξένοι ποδοσφαιρικοί δικαστές θα χειρίζονται τις υποθέσεις με τους κανονισμούς και τις ποινές που προβλέπονται από την ΦΙΦΑ μέσα σε χρόνο ρεκόρ. Χωρίς αναβολές και παρασκήνια.

Έτσι κι αλλιώς υποτίθεται ότι το καταστατικό της ΕΠΟ είναι πλήρως εναρμονισμένο με αυτό της ΦΙΦΑ. Απλά δεν εφαρμόζεται.

Για παράδειγμα το σοβαρό θέμα των εμπρηστικών δηλώσεων των παραγόντων. Όταν πέσει η πρώτη καμπάνα, να δούμε ποιος αξιωματούχος θα ξαναμιλήσει ανάλογα. Μόνο έτσι θα μπει το νερό στο αυλάκι.

Αυτά, λοιπόν, επιβάλλεται για εμένα να κάνει η ΦΙΦΑ κι όχι ξαφνικά να κρύβεται πίσω από την ελληνική κυβέρνηση.

Διότι αν έχετε παρατηρήσει με τον Κοντονή και τον Βασιλειάδη η πολιτική της έχει διαφοροποιηθεί. Αντί να είναι εκείνη η πρωταγωνίστρια έχει πετάξει τη μπάλα στην ελληνική πλευρά και παρακολουθεί από θέση άμυνας.

Δεν είναι, όμως, αυτή η αποστολή της. Κι ήρθε η ώρα αναλάβει τις ευθύνες της.