Καρφάκι δεν μου καίγεται το αποτέλεσμα στο Καραϊσκάκη. Και 1-0 να είχε κερδίσει ο Ολυμπιακός πάλι τα ίδια θα έγραφα.

Ο ηθικός νικητής του ντέρμπι ήταν ο Παναθηναϊκός που κατέβηκε στο Φάληρο με τα δευτερότριτα και δεν κατάλαβε τίποτα.

Μια ομάδα με τόσα μεγάλα προβλήματα και με παίκτες που άλλες εποχές ούτε θα τολμούσαν να περάσουν έξω από τη Λεωφόρο, όχι μόνο κοίταξε στα μάτια τον Ολυμπιακό, αλλά ίσα ίσα που ήταν καλύτερη.

Πιο σωστά προετοιμασμένος, καλύτερα διαβασμένος και με παίκτες που έβγαλαν ενέργεια ο Παναθηναϊκός τα έδωσε όλα και στο τέλος πήρε αυτό που του άξιζε.

Ακόμα και μετά την αποβολή του Οικονόμου το τριφύλλι δεν λύγισε, έβαλε τη μπάλα κάτω και  δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να ισοφαρίσει.

Στο πέναλτι είδα την ανατροπή έξω από την περιοχή, αλλά αυτό δεν μου λέει τίποτα.

Ούτε στέκομαι ότι ο διαιτητής δεν έδωσε ένα άλλο πέναλτι στους πράσινους.

Εμένα με νοιάζει ότι οι παίκτες του Παναθηναϊκού τίμησαν το όνομά τους και τη φανέλα της ομάδας τους.

Και τους αξίζουν πολλά μπράβο, όπως και στον Ουζουνίδη για την συνολική του παρουσία στον πράσινο πάγκο.

Ο Ολυμπιακός είναι άξιος της τύχης του. Ναι μεν έχασε δυο, τρεις κλασικές ευκαιρίες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν καλός και δικαιούτο τη νίκη.

Ασφαλώς η απουσία του κόσμου επηρέασε σε κάποιο βαθμό τους ερυθρόλευκους, αλλά δεν είναι δυνατόν απέναντι σε παίκτες που μέχρι πρότινος δεν ήταν καν στην 18άδα του Παναθηναϊκού να μην μπορούν να αντιδράσουν και να δείχνουν εγκλωβισμένοι.

Αν υπάρχει λογική στο ποδόσφαιρο, αυτή θα έλεγε ότι ο Ολυμπιακός με τους τόσους ακριβοπληρωμένους άσους θα έπρεπε να είχε τελειώσει το ματς από τα πρώτα 20 λεπτά κι όχι στο τέλος να είναι ικανοποιημένος κι από την ισοπαλία….

Η ομάδα του Γκαρθία δεν είχε πλάνο στο παιχνίδι της, ήταν άνευρη, χλωμή και έκανε πολλά λάθη.

Μου έκανε εντύπωση ότι τις περισσότερες προσωπικές μονομαχίες τις κέρδισαν οι πράσινοι, οι οποίοι κατά διαστήματα κράτησαν καλύτερα τη μπάλα και είχαν πιο καθαρό μυαλό.

Ακόμα και με παίκτη λιγότερο ο Παναθηναϊκός ήταν ανώτερος και επικίδυνος.

Τότε φάνηκε η φετινή «γύμνια» του Ολυμπιακού. Αντί να πάρει τα ηνία του ματς και να καθαρίσει, δεν ήξερε αν πρέπει να αλλάξει τη μπάλα, να βγει μπροστά η, να γυρίσει πίσω.

Οι παίκτες του αιφνιδιάστηκαν από την αντίδραση των αντιπάλων τους, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς δεν είχαν να χάσουν κάτι και τα έπαιξαν όλα για όλα.

Ο Ουζουνίδης, μάλιστα, ήταν έτοιμος αν η ομάδα του βρισκόταν πίσω στο σκορ και γι’ αυτό αμέσως έριξε στον αγώνα τον εξαιρετικό Μουνιέ που ταλαιπώρησε την κόκκινη άμυνα.

Γενικά ο Ελληνας τεχνικός έστησε πολύ καλά τον Παναθηναϊκό, ο οποίος είχε πολυπρόσωπο κέντρο και εκεί ουσιαστικά έλεγξε τον ρυθμό.

Οι πράσινοι έτρεξαν πολύ και έβαλαν δύσκολα στους ερυθρόλευκους, οι οποίοι είχαν σοβαρό πρόβλημα να μεταφέρουν σωστά τη μπάλα από την άμυνα στην επίθεση.

Ο δε Γκαρθία δεν πρόσφερε τίποτα ιδιαίτερο από τον πάγκο στην ομάδα του και φυσικά έχει τον πρώτο λόγο γι’ αυτή την εικόνα….

Το μόνο σωστό που έκανε ήταν η αλλαγή του κακού Οφόε με τον Φορτούνη.

Σε τέτοια κλειστά ματς, πάντως, αυτός που έπρεπε να ξεκινήσει ήταν ο Μάριν κι όχι ο Πάρντο.

Ο Μιραλάς δεν έχει καμία σχέση με τον παίκτη που ξέραμε και το καλύτερο θα είναι να πάρει ανάσες…