Το γκολ του Λιβάγια στο φινάλε του αγώνα της Λεωφόρου ισοδυναμεί για την ΑΕΚ με νίκη.

Αφού στο 81 ο Μολίνς απέτυχε να κάνει το 2-0 και να καθαρίσει το ματς για τον Παναθηναϊκό, η Ενωση κατάφερε να ισοφαρίσει και να πάρει έναν χρυσό βαθμό στην προσπάθειά της να κατακτήσει τον τίτλο.

Έτσι όπως εξελίχθηκε ο αγώνας, στο τριφύλλι λογικό είναι να στενοχωρήθηκαν, όμως στο μεγαλύτερο διάστημα η ΑΕΚ ήταν καλύτερη, πιο ομαδική και οργανωμένη και της άξιζε τουλάχιστον να μην χάσει.

Η ομάδα του Χιμένεθ μπήκε δυνατά στο παιχνίδι, αλλά αιφνιδιάστηκε από το γκολ του Μολέδο.

Μπόρεσε, όμως, να ξαναπάρει τα ηνία του ματς εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός γύρισε πίσω και για αρκετή ώρα έπαιξε πίσω από τη μπάλα.

Η ΑΕΚ είχε την υπεροχή, κυκλοφόρησε τη μπάλα, αλλά ήταν ακίνδυνη, με εξαίρεση μία πολύ καλή ευκαιρία του Γαλανόπουλου.

Ο Παναθηναϊκός δεν είχε ουδεμία σχέση με την ομάδα που “έπνιξε” τον Ολυμπιακό.

Πολύ γρήγορα οπισθοχώρησε και φάνηκε να μην έχει την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση, συν ότι σε μερικές φάσεις κάποιοι παίκτες έδειξαν παθητικότητα.

Προηγήθηκε κόντρα στη ροή του αγώνα όσον αφορά το ξεκίνημά του και μετά πρώτα ενδιαφέρθηκε πώς θα κρατήσει το 1-0.

Οι πράσινοι δεν δυσκολεύτηκαν, διότι η ανωτερότητα της ΑΕΚ σταματούσε στην μεγάλη περιοχή του Βλαχοδήμου. Ο δε Κλωναρίδης ήταν ξανά λίγος και ο Λιβάγια μόνος του.

Στην επανάληψη πάλι η ΑΕΚ είχε την κατοχή, όμως όσο περνούσε η ώρα και ο Παναθηναϊκός έβγαινε από την άμυνά του και ισορρόπησε στον χώρο της μεσαίας γραμμής.

Κατά διαστήματα το ντέρμπι απέκτησε άγρια ομορφιά. Είχε ρυθμό και πολλές προσωπικές μονομαχίες.

Η είσοδος του Χριστοδουλόπουλου ανέβασε αισθητά την ΑΕΚ, η οποία έδειξε να έχει πιο πολλές πιθανότητες να σκοράρει και είχε την μεγάλη ευκαιρία της με τον Λιβάγια.

Φαίνεται ότι ήταν γραφτό να σκοράρει ο Κροάτης και να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι ο Χουλτ χάθηκε τακτικά στην φάση της ισοφάρισης.

Το έχω τονίσει αρκετές φορές ότι το 3-5-2 ταιριάζει στην Ενωση, αν και με τις απουσίες των Μάνταλου, Γιόχανσον ο Χιμένεθ πρέπει να γίνει τολμηρός και να ρισκάρει.

Ο Ουζουνίδης παλεύει με νύχια και με δόντια κάτω από αντίξοες συνθήκες και πάλι καλά που ο Παναθηναϊκός είναι αξιοπρεπής.